Svar frá Finni bankastjóra vegna bloggbréfs í síðustu viku

Í síðustu vikur ritaði ég opið bréf á blogginu hjá mér til Finns Sveinbjörnssonar, bankastjóra Kaupþings vegna Björgúlfsmála. Ekki bjóst ég nú við því að í pósthólfi mínu myndi ég finna svar í morgun og finnst það nú virðingarvert af Finni, að svara aumum bloggara eins og mér. Hann bað mig um að birta einnig svarið opinberlega og get ég ekki annað en orðið við þeirri sjálfsögðu ósk. Hér á eftir fer bréfið í heild sinni:

 

Kæri Agnar

 Þakka þér fyrir bloggbréfið sem þú sendir mér í síðustu viku. Þótt þú hafir verið hrifsaður yfir í Nýja Kaupþing, eins og þú orðar það, þá vona ég að þú verðir ánægður með þjónustuna og haldir áfram í viðskiptum um langa tíð, rétt eins og allir hinir 100.000 viðskiptavinir bankans.

Í bréfinu þínu koma fram ýmis jákvæð atriði í minn garð sem ég þakka þér fyrir. Það er alltaf gott að fá strokur! Þú beinir þeim tilmælum til mín að marka bankanum siðlega viðskiptahætti. Mig langar að upplýsa þig um að í síðasta mánuði gekkst bankinn fyrir námskeiði fyrir stjórnarmenn í bankanum og dótturfélögum hans og helstu stjórnendur bankans um góða stjórnarhætti. Þar fór sérfræðingur á sviði stjórnarhátta yfir helstu atriði sem einkenna góða (og slæma stjórnarhætti) og guðfræðingur/siðfræðingur fjallaði um viðskiptasiðfræði. Þótt hér væri ekki um ítarlega yfirferð að ræða, opnaði hún augu þátttakenda fyrir fjölmörgu sem bæta má. Stjórn bankans leggur höfuðkapp á að endurvekja traust viðskiptavina og alls almennings á bankanum. Það verður ekki gert með einföldum töfralausnum eða sýndarmennsku, heldur hægt og bítandi á löngum tíma. Breytingar á stjórnendateymi bankans eru hluti af því. Nýtt nafn, stefna, framtíðarsýn og gildi annar hluti. Endurskoðun á innri reglum bankans, stjórnarháttum, daglegum vinnubrögðum, markaðsstarfi og hvernig stöðugt er unnið að úirbótum á öllum sviðum eru önnur dæmi um þætti sem huga þarf að þegar traust er endurvakið. Og eitt bið ég þig um að halda til haga: Starfsfólk bankans hefur almennt staðið sig frábærlega við erfiðar aðstæður frá bankahruninu í október. Álagið hefur verið mikið, mál iðulega flókin og illleysanleg og umræðan og viðhorfin í fjölmiðlum og meðal almennings í garð bankans yfirleitt neikvæð.

 Ég vil nefna að fljótlega mun ég kynna fyrir stjórn bankans verkefni/áætlun sem miðar að því að stjórnarhættir í bankanum verði til fyrirmyndar hér á landi. Þetta er metnaðarfullt markmið en það er þess virði að reyna. Það hefur komið fram opinberlega að ráðningarsamningur minn við bankann nær til áramóta. Þá lýkur honum einfaldlega án uppsagnarfrests, án biðlauna eða nokkurrar annarrar starfslokagreiðslu. Fyrir liggur vilji núverandi eiganda bankans til að auglýsa bankastjórastarfið laust til umsóknar. Mér finnst það sjálfsagt og eðlilegt. Hvort sem ég verð lengur í bankanum en til áramóta eða ekki, þá er mér það metnaðarmál að nota þessa mánuði til að endurreisa bankann eftir erfiðan vetur ásamt því góða fólki sem hér starfar. Keppikeflið er að hann verði fyrirmyndarfyrirtæki sem nýtur trausts meðal viðskiptavina og annarra landsmanna og getur tekist af fagmennsku á við þau tröllvöxnu skuldaverkefni sem við blasa. 

 Í bréfinu þínu koma fram áhyggjur af því að bankinn muni afskrifa skuldir nafngreindra einstaklinga. Ég vil endurtaka það sem ég hef þegar sagt: Þessar skuldir hafa ekki verið afskrifaðar. Unnið er að málinu innan bankans eins og svo fjölmörgum öðrum stórum og smáum skuldamálum. Ég vil jafnframt fullvissa þig um að bæði ég og stjórn bankans gerum okkur grein fyrir afstöðu fjölmargra viðskiptavina og annarra landsmanna til hugsanlegrar afskriftar. Og ég fullyrði að þegar að því kemur að leiða þetta mál til lykta verða hagsmunir bankans, í víðtækasta skilningi, hafðir að leiðarljósi.

 Fyrst ég er „með þig á línunni", þá langar mig að reifa nokkur atriði sem hafa verið mér, öðru starfsfólki og stjórn bankans hugleikin að undanförnu:

 1.      Það hefur löngum verið meginregla banka að horfa eingöngu til viðskiptalegra sjónarmiða og reyna að hámarka verðmæti við innheimtu skulda. Þetta getur gerst með ýmsum hætti, þ.á m. með samningum og einhverri eftirgjöf skulda. Stundum búa bankar yfir betri vitneskju um tekjur, eignir og skuldir viðkomandi en aðrir utanaðkomandi og meta því aðstæður með öðrum hætti (ég er að tala almennt en ekki sérstaklega um það mál sem þú nefnir í bloggbréfi þínu). Ef þrýst er á banka að víkja frá þessari meginreglu, við hvað á þá að miða? Eiga bankar að setjast í dómarasæti og vega og meta viðskiptavini eftir einhverju öðru en viðskiptalegum sjónarmiðum? Á hvaða forsendum? Ef við heimfærum þetta á okkar land, eiga bankar að ganga sérstaklega hart gegn þeim einstaklingum sem teljast hafa komið landinu í þá stöðu sem það er nú? Hvað með þá sem mætti kalla „minniháttar útrásarvíkinga"? En stjórnmálamenn?

2.      Við í Nýja Kaupþingi gerum okkur fulla grein fyrir því að aðgerðaleysi í skuldamálum einstaklinga og fyrirtækja eykur aðeins á þann vanda sem þjóðin stendur frammi fyrir.  Við erum alfarið á móti því að láta reka á reiðanum í þeirri von að mál leysist af sjálfu sér á þann hátt að einstaklingar og fyrirtæki með veikustu fjárhagsstöðuna fari í þrot en aðrir lifi. Við viljum bretta upp ermar og taka á málum. Við höfum þróað verklagsreglur og verkferla. Ráðinn hefur umboðsmaður viðskiptavina sem fylgist með því að gætt sé sanngirni og jafnræðis og hugað að samkeppnissjónarmiðum. Við höfum breytt skipulagi bankans til að geta betur tekist á við úrlausn skuldavandamála. Ég reikna með að á næstu vikum dragi mjög til tíðinda því um þessar mundir renna út frystingar hjá aragrúa viðskiptavina. Við höfum þróað ýmsar lausnir og viðrað þær við viðskiptavini okkar og utanaðkomandi aðila. Viðbrögðin eru ekki einhlít og lýsa ágætlega þeirri togstreitu sem er meðal þjóðarinnar:

a.      Sé ætlunin að afskrifa skuldir einstaklinga og laga þær að greiðslugetu viðkomandi, þá spyrja þau sem ráða ágætlega við skuldir sínar og þau sem skulda ekki neitt: Hvað með mig? Af hverju verður ekkert gert fyrir mig? Af hverju á að hjálpa þeim sem lifðu hátt, fjárfestu í stóru og glæsilegu húsnæði og eyddu kæruleysislega um efni fram? Hvað með nágrannann sem sýndi fjárhagslega ábyrgð? Ég heyri þessi sjónarmið iðulega hjá viðskiptavinum.

b.      Svipað gildir um fyrirtæki og hugsanlega eftirgjöf á skuldum þeirra. Þegar kemur að stærri fyrirtækjum, sem eru of skuldsett en lífvænleg, þá mun bankinn í einhverjum tilvikum leysa fyrirtækin til sín og fyrri eigendur tapa öllu sínu áður en bankinn afskrifar skuldir. En sama nálgun gengur ekki þegar kemur að smáum og meðalstórum fyrirtækjum. Í þeim tilvikum veltur starfsemin oftar en ekki á eigandanum og það er algerlega óraunhæft fyrir reksturinn að bankann krefjist þess að þeir hverfi úr starfi.. En það þarf að lækka skuldabyrðina að öðrum kosti fara fyrirtækin í þrot. Og með fjöldagjaldþroti fyrirtækja kemur enn meira atvinnuleysi og viðvarandi efnahagskreppa. Því verður að afskrifa skuldir, svo einfalt er það. Hvað þá með fyrirtækin sem standa ágætlega, á ekki að gera eitthvað fyrir þau? Og ef skuldir fyrirtækja verða afskrifaðar að einhverju leyti, hvað þá með einstaklingana?

 Þegar ég hugsa um núverandi ástand og framtíð þessarar þjóðar, þá er aðeins eitt sem ég óttast: Að vonbrigðin, vantraustið, tortryggnin, beiskjan og reiðin verði til þess að við hjökkum í sama farinu næstu mánuði og misseri. Ef við ætlum fresta öllu á meðan við leitum að hinu fullkomna réttlæti, þá mun okkur ekki miða fram á veginn. Þá mun sífellt fleira fólk verða afhuga því að búa áfram hér á landi. Það er ömurleg framtíðarsýn og ég veit að þú ert mér sammála í því að vinna að því hörðum höndum að hún gangi ekki eftir. Þú gerir það á þínum vettvangi og ég geri það í bankanum. Einhver mistök verða gerð, kúnstin er að lágmarka þau. En mistökin eru betri en aðgerðaleysið.

 Góð kveðja,

 Finnur Sveinbjörnsson,

bankastjóri Nýja Kaupþings

Ráðþrota gegn úrræðaleysi

Kennitöluflakk kvótagreifa, hið nýja REI-mál og er verið að þyrla upp moldviðri með ESB-umræðunni?

Rétt fyrir kosningar, þá fullyrti góður félagi minn, að það væri ástæða fyrir því að ESB-umræðan fór skyndilega af stað og beint í skotgrafirnar. Henni væri nefnilega ætlað að beina athyglinni í burtu frá sóðamálum en þá var einmitt í gangi mál varðandi mútur til Sjálfstæðisflokksins. Mig er byrjað að gruna að hann hafi kannski hitt naglann á höfuðið.

Hversvegna? Tvö mál hafa nefnilega orðið merkilega lítið í umræðunni, drekkt af upphrópunum um landráð þar sem annar hver froðufellandi öfgamaður landsins, tjáir sig á þann máta að hræðslu-áróður fær næstum því nýja merkingu. Allavega verð ég hálfhræddur um að okkar verstu martraðir verða að veruleika, ef þessir spangólandi öskurapar nái völdum einhvern tímann. 

En já, að málunum. Annað málið er einkavæðing orku-auðlinda Suðurnesjamanna, sem Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjanesbæ stendur fyrir. Því máli eru gerð góð skil hér hjá Láru Hönnu. Miðað við það sem maður hefur kynnt sér með það mál, að þá er líklegast um að ræða nýtt REI-mál, þar sem fyrirtæki stjórnar algjörlega á bak við tjöldin. Ég mæli með að flestir lesi umfjöllun Láru Hönnu og einnig umfjallanir Hannesar Friðrikssonar sem hefur verið hvað öturlegastur við að gagnrýna þetta, líkt og hrópandi í eyðimörk.

Hitt málið er nokkuð sem mig langar að gera skil hér og það tengist nokkru sem Sjálfstæðisflokkurinn er einnig tengdur, þ.e. kvótakerfið sem þeir ganga svo langt fram að verja, að ekki má einu sinni setja ákvæði inn í stjórnarskrá um að þjóðin eigi auðlindir landsins. Ekki er þetta þó kerfið sjálft sem ég ætla fjalla um, heldur kennitöluflakk kvótagreifa sem afleiðingu af hruninu. Upp á síðkastið hafa borist tvennar fréttir af útgerðum sem hafa verið að forða sér undan skuldunum. Soffaníus Cesilson hf. í Grundarfirði seldi allar eigur sínar yfir til SC ehf. og skildi eftir 7,5 miljarða í skuldir eftir í gamla fyrritækinu og er í uppsiglingu dómsmál líkt og lesa má hér. Annað fyrirtæki í eigu feðga í Bolungarvík sem betur eru þekktir sem Stím-feðgarnir, eftir að þeir leppuðu fyrir Glitni á kaupum Glitnis í sjálfu sér, er einmitt að gera nákvæmlega það sama, stofna nýtt fyrirtæki, færa kvótann og skip yfir í hið nýja og skilja eftir skuldirnar. Ekki er einu sinni reynt að fela þetta, heldur gera menn þetta alveg blákalt vegna þess að þeir vita að þeir komast upp með þetta, líkt og kemur fram í fréttinni.

Það sem er einnig athyglisvert við fréttina af þeim Stím-feðgum er niðurlagið í stuttri útgáfu fréttarinnar á vefnum en þar stendur:

"Já, já, við fengum bara samþykki frá bönkunum til að færa þetta yfir á aðra kennitölu. Þeir voru bara með í þessu,“ segir Jakob og bætir því við að með þessu hafi þeir viljað tryggja áframhaldandi rekstur útgerðarfyrirtækisins og aðgreina hann frá fjárfestingahlutanum."

Takið eftir þessu, þeir fengu samþykki frá bönkunum sem í þessu tilfelli eru báðir bankar þar sem enn starfar margt af því fólki sem deildi þar og drottnaði frá fyrri tíð: Stím-bankinn Glitnir sem núna kallar sig Íslandsbanka og svo hinsvegar Landsbankinn. Takið eftir einnig hinu í þessu niðurlagi, þeir eru að aðgreina útgerðina frá fjárfestingahlutanum. Fjárfestingahlutanum? Halló, FJÁRFESTINGAHLUTANUM? Hvað er útgerðarfyrirtæki að standa í fjárfestingastarfsemi? Ganga ekki útgerðarfyrirtæki út á það að veiða fisk og selja hann til hæstbjóðandi eða veiða fisk og vinna hann svo í landi? Hversvegna er útgerðarfyrirtæki að standa í hlutabréfabraski?

Og þar liggur nefnilega málið. Báðar þessar útgerðir að mér skilst, voru að stunda hlutabréfabrask sem tengdist ekki neitt starfsemi þess og örugglega margar fleiri, og nú þegar kemur að skuldadögum fyrir fjárhættuspilið, þá ákveða útgerðamenn að stinga af frá skuldunum og taka allt með sér. Eftir situr reikningurinn í bökunum sem afskrifa þá um leið og nýrri kennitölu er úthlutað, og a endanum lendir þetta á almenningi að greiða fyrir þetta. Á sama tíma berst LÍÚ og Sjálfstæðisflokkurinn fyrir þeirra hönd, hart gegn því að farin verði fyrningaleið eða fundin einhver lausn í átt til réttlætis og friðs um kerfið. Rökin sem eru beitt eru m.a. sú að sjávarútvegurinn sé svo skuldsettur, skuldsettur vegna veðsetningu á kvótanum og hvert fóru þeir peningar teknir að láni? Ekki mikið í sjávarútveginn sem slíkan, heldur aðeins í Matador-leik sem endaði með skelfingu. Þessi rök halda því litlu vatni þegar sjávarútvegurinn gerir sér svo það að leik, að skipta um kennitölur til að losa sig undan skuldunum og ég játa að ég sem hef hingað til talið að reyna eigi að finna lausn á deilum varðandi kvótakerfið á þann máta að flestir geti sætt sig við, tel að ef þetta er hið almenna framferði í sjávarútveginum, þá eigi að fara 100% fyringarleið bara strax og þeir fara á hausinn, sem fara á hausinn.

Þetta vekur einnig upp fleiri spurningar um hvað sé að gerast inn í bönkunum með afskriftir og ekki bara Björgúlfsfeðga, og hvað er verið að bralla þar með framtíð fyrirtækja. Ekkert er nefnilega upp á borðum um hvernig er afskrifað,hvernig er staðið að málum heldur fær maður þá tilfinnngu að verið sé að hygla sumum "góðkunningjum" framar öllum, líkt og gerist á bak við margar luktar dyr þessa lands.

En eitt er víst, að í hinum risastóra ESB-sandkassaleik sem yfirgnæfir margt, þá er hægt að komast upp með ýmislegt ósvífið. Hvað þá, ef Sjálfstæðismenn ná fram tveimur þjóðaratkvæðagreiðslum. Ringulreiðin, sandkassaleikurinn og einstengislegri einbeitningu fjölmiðla að bara einu atriði í samfélagsumræðunni, myndi þýða að margt skuggalegt gæti farið fram án þess að nokkur maður tæki eftir því. Moldviðri hefur oft verið þyrlað upp í gegnum tíðina til að afvegaleiða umræðuna frá slíkum verkum og ég er farinn að hallast að því eins og fyrr var nefnt, að umræðan um tvöfalda þjóðaratkvæðagreiðslu sé einmitt hugsuð sem slík auk fleirri þátta. Margir af þingmönnum Sjálfstæðisflokksins hafa nefnielga áður lýst sig fylgjandi aðildarviðræðum en nú skyndilega eru sumir hverjir komnir í bullandi mótsögn við sjálfa sig. Skyndilega hlynntir dýrri þjóðaratkvæðagreiðslu sem velflestumer fulljóst að er eingönguverið að slá fram til að þæfa málið,nokkuð sem þeir máttu ekki heyra minnst á áður og nýbúnir að væla um að stjórnlagaþing sé svo dýrt, því eigi ekki að halda slíkt. Hugarfarsbreyting? Nei, held ekki, bara hagsmuna-aðilar að kippa í spottann sem nær alla leið inn í þingflokksherbergið.

Verum vel á verði, reynum að sjá í gegnum moldviðrið, annars kemur það í kollinn á okkur síðar.

 

 

Kæri Finnur: Bréf til bankastjóra Kaupþings

Kæri Finnur,

þetta er ekki í fyrsta sinn sem mér dettur í hug að rita til þín bréf upp á síðkastið, síðan ég var hrifsaður úr nýjum heimkynnum bankaviðskipta minna í SPRON yfir til Kaupþings. Þangað hafði ég flutt mig eftir að ég hafði tekið þá ákvörðun að flýja Landsbankann-Birkenau(eins og ég kalla þann óþverrabanka eftir réttorðaðan samanburð Ásmundar kollega þíns á starfseminni þar) en Gylfi Magnússon sá svo mikið eftir mér úr faðmi ríkisins, að hann kom mér í fóstur til þín þremur dögum seinna.

Síðast þegar ég var sestur niður til að skrifa þér bréf, þá var það vegna þess að mér ofbauð eins og fjölmörgum, hvað kom út úr lánabókum bankans, blessað af málsvörum andskotans líkt og lögfræðingar eru oft kallaðir. Til allrar hamingju virtist sem að gripið hefði verið í taumana strax og þrátt fyrir yfirlýsingu um að yfirmaður lögfræðideildarinnar hefði "hætt", þá mátt lesa milli línanna að skófar þitt prýddi auman afturendann á honum þegar hann fauk út um gluggann, líkt og í bestu försum.  Eina sem gæti þó skyggt á þær ágætu fréttir, væri ef síðar kæmi í ljós að hann hefði fengið gullna fallhlíf til að draga úr fallinu , en vonandi hefur hún þá verið ansi götótt.

En nú er komið annað tilefni til að skrifa til þín og jafnvel mun alvarlegra en áður. Fyrir það fyrsta þá hef ég haft þá tilfinningu að þú gerir þér grein fyrir hlutunum og sért tilbúinn til þess að reyna að gera þær breytingar sem þarf á íslensri bankastarfsemi, þ.e. að færa hana frá því að vera skipulögð glæpastarfsemi, einkasjóður herrastéttar landsins og sýnikennsla í siðleysi og siðblindu fyrir sögubækur framtíðar. Fyrstu skref þin lofuðu nefnilega góðu með tilheyrilegri hreinsun á yfirmönnunum sem innvinklaðir voru í siðleysð og haldnir firrtri blindu á veruleikann. Þetta gerði það að verkum, að manni fannst þrátt fyrir öll hin rotnandi lík í fjöldagröfum fjármálagjörninga fyrri stjórnenda sem opnuð hafa verið, að e.t.v. væri þetta skásti bankinn af þessum þremur sem settu landið á hliðna.

 Því miður verð ég að segja, að ég er mjög uggandi um það álit og sú hugsun læðist nú að mér, að mér hafi nú skjátlast um fólk áður. Ég asnaðist nú til þess á sínum tíma, að kjósa Davíð Oddson einu sinni en hef loksins náð því að hætta að gráta mig í svefn og vonandi get fyrirgefið sjálfum mér einhvern daginn.

En hversvvegna ætli ég sé orðinn svona uggandi? Þér ætti það nú að vera það frekar augljóst eftir daginn í dag. Já, það er vegna þessa smátterís að Kaupþing sé í alvörunni að hugleiða það sem möguleika að afskrifa helming af láni Björgúlfsfeðga upp á 6 milljarða. Nú tel ég þig ekki vera vitlausan mann né óskynsaman en það hvarflar að mér nú þar sem þú ert ekki bara að leika þér með eld, nokkuð sem við brýnum börnum fyrir að gera ekki, heldur ertu hreinlega að leika þér með eldvörpu inn í Kaupþings-vinnuskúrnum fullum af bensínvættum púðurtunnum. Örugglega áhugaverður leikaraskapur í örfáar sekúdnur, en örugglega til þess fallið að sprengja allt innan sem utan af húsinu með skelfilegum afleiðngum.

Svo er nefnilega mál með vexti, að það sýður á fólki vegna þessa máls, og sérstaklega þar sem Björgúlfurnar stungu af frá frekar stórum reikning á bresk-hollensku veitingahúsi, eftir að hafa svolgrað græðgisfullt í sig IceSlave kampavíni með gullflögupastana sínu. Þeir nutu þess einstaklega vel og sitja enn með fullt af eignum, þrátt fyrir reikningnum sem allir aðrir eiga að greiða fyrir: ég, þú, starfsmenn Kaupþings og 300.000+ manns til viðbótar í fjölda ára, ef ekki áratugi. Ég gæti skilið að það hefði hvarflað þessi möguleiki á afskrftum eftir árangarsulaust fjárnám og sýnt þætti að feðgarnir væru eignalausir, orðnir gjaldþrota eða komnir í greiðslu-aðlögun með tilheyrandi tilsjónrmanni, en svo er nú ekki. Þeir virðast nefnilega vera borgunarmenn ólkt öðrum sem tilheyra hinum svokallaða almenningi, þeim almenningi sem gengið er fram af hálfu fulltrúa bankans og handrukkara þeirra, af þvílíkri hörku, að skuldararnir tékka ósjálfrátt hvort búið sé að næla gulri stjörnu í barm þeirra, svona til aðgreiningar frá herrastétt auðmanna, fagfjárfesta og bankamanna. 

En, já. Börgúlfarnir eru nú borgunarmenn eins og ég sagði áður, og ekki virðist skorta eigur hjá þeim: stórglæsilegt húsnæði hér og þar fyrir sig, snekkjur, Novator, Actavis, húsnæði og lóðir við Hverfisgötu, Laugaveg og þar í kring auk Fríkirkjuvegs 11 sem líklegast verður breytt í IceSlave-safnið til minningar síðar meir um afglöp nýfrjálshyggjunar, græðginanar og heimskunnar sem réð ríkjum hér, hlutir sem mega aldrei gleymast. Það gæti orðið jafnvel aðdráttarafl fyrir ferðamenn líkt og svipuð söfn um hörmungar annars staðar í Evrópu.

Fleiri eignir iega þeir, en það sr svo skrítið að ekki virðist bankanum hafa dottið til hugar að fara í einhverjar aðgerðir gegn þessum feðgu, ekkert fjárnám, engar eignaupptökur, hvað þá að sleppa hýenuhjörðinni í Intrum lausri gegn þeim, þeirri sömu hýenuhjörð og hneggjandi af hlátri rífur í sig særðan almenninginn og heldur honum á vanskilaskrá um aldur og ævi Einhvernveginn grunar manni að varla yrðu þeir Björgúlfs-feðgar settir á vanskilaskrá eða haldið þar inni með endurnýjun krafna þó þeir slepptu því að borga nokkuð. Sumir eru nefnilega jafnari en aðrir hér á landi, sérstaklega þegar þeir eru vel tengdir og liðkunarsamir þegar kom að fyrirgreiðslum í Landsbankanum til handa stjórnmálamönnum. Hvað þá að þeir tilheyri hinum íslenska aðal sem virðist vera hafinn yfir lög, reglur og geti hagað sér hvernig sem er.

En nú er reiðin  orðin mikil og það sýður á vel flestum út af þessu, líkt og þú hefur áttað þig á. Nú þarft þú að íhuga málin vel  því þegar Vilhjálmur Bjarnason varaði við borgarastyrjöld í gær, þá þó orðin séu stór, þá má alveg sjá grundvöll fyrir því að þetta gæti haft stóralvarlegar afleiðingar að fella niður skuldir þessara manna án þess að ganga að eigum þeirra fyrst. Það er nefnilega svona jarðvegur sem veldur átökum og jafnvel borgarastyrjöldum, þegar réttlætið fæst með teinóttum jakkafötum eingöngu, þegar sumir eru jafnari en aðrir og þegar fólki finnst það hafa ekki lengur að tapa því traðkað hefur verið svo lengi á þei, það svívirt og ofsótt af þeim sem þjóna teinóttklæddri skuldakóngastétt.

Þetta er nefnilega ekki bara lengur spurning um siðferði, mismunun og vafasama viðskiptahætti heldur er þetta einnig spurning um hvort Kaupþing sé að taka afstöðu gegn almenningi og skipa sér í lið með þeim sem knésettu þjóðina. Þetta er líka orðin spurning um að lægja öldurnar, reyna að skapa frið, reyna að skapa grundvöll fyrir sátt og réttlæti og síðast en ekki síst spurningin um að það sé tekið á sama hátt á öllum.

Þitt er valið en eitt veit ég, ég mun aldrei sætta mig við það né mikið af því fólki sem ég þekki. Ég mun fara fram á það að mér verði boðinn sömu afskriftarkjör á mínum skuldum við bankann þó smáar séu, og ef því verður ekki gengist, þá færa viðskipti mín sem fyrst annað. Það munu örugglega einhverjir fleiri gera það sama og miðað við reiðina og heiftina sem þessi hugmynd ykkar um afskrift, er að valda, þá yrði ég ekkert hissa þó fólk fari í beinni aðgerðir gegn bankanum.  Leitt þykir mér þó það mjög, að heyra að þú,konan þín og starfsfólk hafi fengið hótanir, en því miður kom það ekkert á óvart. Tilfinning mín miðað við hvað fólk hefur verið að tjá sig um þetta mál, hefur nefnilega verið sú að þetta sé kannski dropinn sem sé að fylla mælinn hjá sumum, ef hann verður að veruleika. Upplifun fólks hefur nefnilega verið sú að það sé ekkert verið að gera til að taka á mönnum eins og þeim feðgum né hefur lítið náðst að draga úr spennuni í þjóðfélaginu þrátt fyrir tilraunir í þá áttina sem hafa ekki náð að slá á reiðina, spennuna og örvæntinguna.

Að lokum þá langar mig til að beina þeim tilmælum til þín að marka bankanum siðlega viðskkiptahætti, ráða jafnvel siðfræðing til starfa við mat á starfsfólki, kenna fólki hvað er siðferðislega rétt og rangt, og innleiða siðferði í bankann sem grundvallarsýn til framtíðar. Starfshættir sem eru löglegir en siðlausir eru nokkuð sem ekki eru heillavænlegir til frambúðar, líkt og efnahagshrunið hefur sýnt manni.

Kveðja,

Agnar Kr. Þorsteinsson

P.S. Ákvað að birta þetta bréf bara opinberlega á blogg-síðu minni, bankinn okkar virðist ekki bjóða upp á að maður geti sent þér tölvupóst. Auk þess hefur maður grun um að síur vírusvarna bankans, hafi fengið aukahlutverk í dag, þ.e. að flokka alla pósta sem tengjast Björgúlfum sem SPAM og því kannski möguleiki að þetta hefði aldrei borist til þín. Hefði hvort eð er ekki búist við svari.

Bankastjóra Kaupþings hótað

Þegar Sjálfstæðisflokkurinn nýtir sér tækifæri kreppunar:Einka(vina?)væðing HS

Þegar Þorgerður Katrín, varaformaður Sjálfstæðisflokksins, glopraði út úr sér þeim orðum, að í kreppunni fælust tækifæri fyrir Sjálfstæðisflokkinn, þá leit maður á það sem dæmi um sjálfhverfa firringu sem ríkti í Valhöll FL-okksins og meðal þingmanna þeirra. En kannski var maður að taka þessu vitlaust, kannski hefði maður átt að taka þessu sem skilaboðum til FL-okksins:"Nýtið ykkur ringulreiðina, framkvæmið það sem við fengum greitt fyrir, einkavinavæðið allt sem þið getið, framkvæmið draum okkar um fyrirtækjaríkið Ísland".

Sú hugsun læðist að manni allavega að Sjálfstæðismenn í Reykjanesbæ og Reykjavík hafi tekið því þannig, þegar litið er til þeirrar gjörðar sem nú er í gangi: einkavæðingu Hitaveitu Suðurnesja. Sú einkavæðing hófst um áramótin 2006/2007 og að mínum dómi tengist stóra styrkja eða frekar stóra mútumálið sem upplýstist um páskana frekar þeirri einkavæðingu heldur en REI-málinu. Má sjá rökfærslu minu fyrir því hér. Flestir töldu þó reyndar að stóra mútumálið tengdist REI-málinu sem Lára Hanna rennir hér snilldarlega yfir, en rétt áður en allt sprakk, þá var einmitt öfgafrjálshyggjan búin að ná sínu fram:REI skyldi einkavinavætt og það með hlut HS, bara ekki til "rangra" aðila eða eins og rifjað er upp hjá Láru:

"Borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins héldu blaðamannafund í ráðhúsinu þann 8. október 2007 þar sem þeir kynntu niðurstöðu þriggja tíma sáttafundar sem þeir höfðu þá setið á með sjálfum sér. Niðurstaða þess fundar var að selja ætti REI að fullu út úr Orkuveitunni."

En hvað hefur gerst síðan eftir allt það gjörningaveður. Sjálfstæðismenn og Framsókn, þeir hinir sömu og stóðu að REI, eru komnir aftur til valda í borginni og eftir biðtíma, áfall kreppunar og allt högg það, er byrjað ýmislegt að gerast. Skoðum aðeins hvað hefur gerst á Suðurnesjum með Hitaveitu Suðurnesja.

Eftir að ríkið einkavinavæddi hlutinn og REI-mál allt, þá hefur ekki mikið farið fyrir fréttum af HS fyrir utan eina og eina í tengslum við hlut Orkuveitu Reykjavíkur í HS. En svo kom bankahrunið sem olli því kannski, að athygli fólks beindist mest að stjórnarráði, þingi og myrkraverkum bankanna, sem gerði það mögulegt að hlutir færu framhjá fólki. Það má kannski segja að hin nýja einkavæðing orkuhluta HS hafi hafist með samþykkt frá 1. desember 2008, um skiptingu Hitaveitu Suðurnesja upp í tvö félög eða eins og segir í frétt visis.is:

"Í þessari ákvörðun felst að veitukerfi fyrir raforku, hitaveitu og ferskvatn verða í sérstöku félagi, en framleiðslan og sala raforku verður í öðru félagi. Þessi skipting er ákveðin í samræmi við nýlega lagasetningu um aðskilnað þessara þátta. HS Orka hf verður framleiðslu- og sölufyrirtæki raforku, en HS Veitur hf verður dreifi- og veitufyrirtækið."

.Í framhaldi af því þá kemur bæjarstjóri Reykjanesbæjar með útspil sitt, væntanlega til að friða sveitarfélögin suður með sjó, eða eins og segir hér:

"Í kjölfar uppskiptingar Hitaveitu Suðurnesja hefur verið ákveðið að selja auðlindir félagsins. Á uppskiptingarfundinum kynnti Árni Sigfússon bæjarstjóri í Reykjanesbæ hugmyndir um að sveitarfélög keyptu land af HS orku. hf og leigði það síðan fyrirtækinu undir starfssemi sína. 

Þannig yrðu auðlindirnar áfram í eigu almennings.  Reykjanesbær hefur nú þegar hafið undirbúning að slíku tilboði."

 Hversvegna ætli þetta sé? Svona til upprifjunar þá á Geysir Green Energy nefnilega stóran hlut í HS og hafa Sjálfstæðismenn róið öllum árum að því að koma orkuveitum á Suðurnesjum undir eign GGE. Væntanlega hefur þetta útspil átt að friða hin sveitarfélögin fyrir utan Reykvíkinga sem virðast vera með í leiknum. Tækifærið hjá Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík, var nefnilega notað og öfgafrjálshyggjumaðurinn Glúmur J. Björnsson, eiginmaður öfgafrjálshyggjukonunar Sigríðar Andersen og einn aðalmaðurinn á áróðursvef öfgafrjálshyggjunar sem kallast Vef-Þjóðvilj, var skipaður sem fulltrúi OR í stjórn HS Veitu. Semsagt einkavinavæðnigarsinni skipaður af Sjálfstæðisflokknum fyrir hönd Reykvíkinga í opinbert fyrirtæki. Hvað er þetta annars með öfgafrjálshyggjumenn og ríkisspena?

Þann 21. desember þá tók OR við sér og hvutti frjálshyggjumanna gelti með Framsóknarhreim sínum(hef ekki enn skilið hversvegna Framsókn og Sjálfstæðisflokkur sameinast ekki):

„Þegar Grindavík seldi okkur var miðað við að æskilegt væri að Hitaveita Suðurnesja yrði í eigu opinberra aðila. En í ljósi þess að núverandi meirihluti er myndaður af Reykjanesbæ og Geysi Green Energy, og í ljósi nýrra laga frá Alþingi, eru þær forsendur brostnar," segir Guðlaugur G. Sverrisson, stjórnarformaður Orkuveitu Reykjavíkur.

Orkuveitan samþykkti nýverið að selja hlut sinn í Hitaveitu Suðurnesja, og hefur fulltrúi VG í stjórn Orkuveitu, Svandís Svavarsdóttir, gert athugasemd við að ekki sé tryggt að auðlindirnar haldist í eigu almennings.

Guðlaugur bendir á að meirihlutasamstarf GGE og Reykjanesbæjar sé sterkt. Reynt hafi verið að fá hluthafasamþykkt fram, sem átti að tryggja hagsmuni minnihlutans, en því hafi verið hafnað."

Það reyndar kemur ekkert fram hvernig þessi samþykkt átti að hljóma né hvort tekið hafi verið fram að tryggja ætti að opinberir aðilar ættu meirihluta í orkuveitunni. Takið eftir samt, að Orkuveita Reykjavíkur hafði samþykkt um svipað leyti að losa sig við hlut sinn í HS.

Svo líða næstu mánuðir áfram, búsáhaldabylting, kosningar og varla maður sem tekur efitr nokkru fyrr en nú þegar laumast er til að sumri á meðan athygli manna beinist að IceSave og ríkisfjármálum.  Reykjanesbær ákveður að selja Geysi Green Energy hlut sinn í HS Orku og þar með loks takast að koma þessari mjólkurkú sinni líkt og Hannes Friðriksson bloggari kallar fyrirtækið, í hendur einkavinana í GGE(en hluti þess fyrirtækis er í eigu ríkisbanka í dag). Ástæðan fyrir þessari sölu, er samkvæmt Hannesi, að bærinn er á hvínandi kúpunni né virðist bæjarstjórinn geta gert grein fyrir hvernig kaup GGE eru fjármögnuð. En er það líklegt að menn selji mjólkurkúnna þá? Öfgafrjálshyggjan? Hver veit? Allavega er fátt eitt efitr sem bærinn á.

Þá er reyndar áhugavert að skoða hvernig um var samið um greiðslu eða eins og segir hér í frétt Eyjunnar:

"Samkvæmt frétt um drögin á á vb.is verða þrír milljarðar króna greiddir með peningum, fjórir milljarðar með hlut GGE í HS Veitum og sex milljarðar með skuldabréfi sem greiðist á 7 árum. Þá felur samkomulagið í sér að Reykjanesbær kaupir landsvæði og auðlindirnar af HS Orku fyrir 1,3 milljarða króna. Á móti fær bærinn auðlindagjald sem getur numið allt að 90 milljónum króna á ári."

Sjáum nú til, skoðum þetta betur. Bærinn endar í raun með 1,7 milljarð í peningum, HS Veitu-hlutinn, skuldabréf og auðlindirnar sem skila samkvæmt auðlindagjaldi til bæjarins 90 milljónum á ári max. 90 milljónum af fyrirtæki sem veltir milljörðum á hverju ári samkvæmt ársreikningi? Er það ekki frekar lítið? Hvað með að nú stendur upp bærinn með engin völd yfir framleiðslunni né getur ráðstafað henni og missir hugsanlega af tekjum vegna orkusölu til álvers, gagnavers og annars sem fer af stað í framleiðslu á næstu árum. Hefði ekki veirð betra að halda þessu þarna? Bara spyr, fávís maðurinn.

En svo í dag byrja málin aðeins að skýrast með fjármögnunina. Jú, fjármögnun á kaupunum eru í gegnum erlent, kanadískt fyrirtæki Magma Energy. Verðlaun fyrir aðstoð við fjármögnun, er 10,8% hlutur í HS Orku. Svo skemmtilega vill til, að á sama tíma eru GGE heitir fyrir hlut OR og Hafnarfjarðar í HS Orku(sala er í gangi), sem myndi þýða algjör yfirráð . Í framhaldi myndi svo Magma Energy eiga þess kost að eignast meir af HS Orku eða eins og segir í fréttinni:

"Erlendu fjárfestarnir gætu síðan eignast enn stærri hlut í HS Orku, sem er framleiðslu- og söluhluti þess sem áður var Hitaveita Suðurnesja, með hlutafjáraukningu í félaginu."

En hvaða fyrirtæi er þetta og hverjir eiga það? Þetta fyrirtæki sem er stofnað 2008, hefur það háleita markmið að vera eitt aðaljarðvarmafyrirtæki heims og er skyndilega að færa út kvíarnar þrátt fyrir að það sé fyrst og fremst með starfsemi í BNA og S-Ameríku. Ósköp lítið er hægt að finna um eigendur þess eða hverjir eru á bak við fyrirtækið nema þá kannski að nokkrir stjórnendur og stjórnarmeðlimir tengjast Pan American Silver Corp. og svo má finna eftirfarandi í einni fréttinni á síðu Magma Energy:

"We are rapidly building a global business and I am very proud that we now have great shareholders from Canada, the USA, Bahamas, Switzerland, London, the Gulf region and Singapore. hese include retail investors, major financial institutions, a large Alberta-based gas utility company, and the investment company of one of the world's most prominent individuals. In addition, all senior members of our management team are shareholders."

En á meðan við vitum ekki meir um hluthafahópinn nema þessa loðnu frétt og e.t.v. það tengist námufyrirtækinu, þá hef ég þrjár samsæriskenningar um hverjir standi í raun á bak við fyrirtækið. Sú fyrsta er mjög einföld, að þetta sé fyrirtæki sem er í eigu Century Alumninum sem er í Kanada(ef mig minnir rétt). Augljóslega er það mjög hagstætt að vera einn stærsti atvinnurekandinn á Suðurnesjum þegar Helguvíkur-álverið er komið af stað og því ekki að eiga orkuframleiðslufyrirtækið einnig með öllu tilheyrandi og tryggja eiginlega yfirráð yfir atvinnulífi þarna og Sjálfstæðisflokkurinn hefur nú alltaf verið soldið heitur fyrir fyrirtækjaræðinu. Draumalandið, anyone?

Svo er það önnur kenningin sem sprettur upp úr kunningjaspillingu Íslands og Sjálfstæðisflokksins. Ef við skoðum nú það að Sjálfstæðisflokkurinn er með völdin yfir OR og HS, þá er mjög líklegt ef ekki alveg borðliggjandi að þeir telji að eigur almennings eigi að fara undir "réttar "hendur vina flokksins. Áður minnitst ég á hann Glúm öfgafrjálshyggjumann og við það tækifæri er skemmtilegt að líta aðeins á fyrirtækið Arctic Finance sem sér um útboðið fyrir OR. Aðalmaðurinn í því fyrirtæki er maður að nafni Bjarni Þórður Bjarnason, fyrrum framkvæmdastjóri fyrirtækjasviðs Landsbankans sem stofnaði fyrirtækið ásamt öðrum félögum úr Landsbankanum eftir hrun. Bjarni þessi var svo í stjorn Heimdalls ásamt honum Glúmi, Sigríði konu hans, Sigurði Kára, Friðjóni nokkri kenndum við bláar appelsínur og öðrum illa súrum rjómum öfgafrjálshyggjunar. Þegar svo Bjarni og félagar hans í Arctic Finance eru svo nánar skoðaðir, má þar sjá að margir þeirra unnu við stórverkefni á borð við yfirtöku Novator á Actavis, fyrir manninn sem ætlaði að kaupa Ísland upp á bruna-útsölu, Ís-Björgunarkónginn Bjögga Thor. Bjöggi hefur nefnilega einnig hagsmuni á því að eignast orkuframleiðslu á þessu svæði, hann er að setja upp gagnaver í gegnum Verne Holding á Suðurnesjum, og hví ekki að tryggja sér ódýra orku og græða í leiðinni? Hann hefur einnig verið í hávegum hafður af Sjáflstæðismönnum síðan Davíð Oddson söng útrásarsöng fyrir Björgúlfs-feðga. Veik kenning en skemmtileg engu að síður og smellpassar við Ísland Sjálfstæðisflokksins.

En svo er þriðja kenningin sem er sára-einföld og hægt að lýsa í einni setningu.

Bjarni Ármanns er að koma heim.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kanadískt félag kaupir í HS Orku

Sigurður G. Guðjóns, lögfræðideild Landsbankans og siðareglur lögmannafélagsins.

Fyrir stundu síðan,  þá ákvað ég að kíkja á siðareglur lögmannafélagsins. Ástæðan var sú að mér flaug það til hugar, að þessar svíviriðlegu athafnir sem Sigurður G. Guðjónsson og Hannes J. Hafsteins hjá lögfræðideild Landsbankans framkvæmdu fyrir Sigurjón Árnason, ásamt öllum þeim lögfræðingum bankanna og þeirra þjóðníðinga er útrásarvíkingar kallast, ástunduðu með því að finna leiðir til að svindla á fólki, komast yfir fé á siðlausan hátt og aðstoða við að koma landinu hálfa leiðina til helvítis, með lögfræðilegum gjörningum sínum, gætu e.t.v. hafa brotið hið minnsta siðareglur lögmannafélagsins.

Og sjá! Varla hafði Hr. Google lokið störfum sínum og músin skotist inn á síðu Lögmannafélags Íslands, að vér rákum fagnaðaróp líkt og um siguröskur Mel Gibsons í Braveheart væri að ræða, sem hljóma mun um allt land vort þegar síðasti útrásarvíkingurinn er fallinn ásamt kjölturökkum sínum úr fjölmiðla- og lögmannastéttum. Gleði og von braust fram í hjarta voru við það að sjá að augljóslega hefðu þessir landsins nýju fjandar, brotið fyrstu tvær siðareglur Lögmannafélags Íslands:

1. gr.Lögmanni ber að efla rétt og hrinda órétti.

Skal lögmaður svo til allra mála leggja, sem hann veit sannast eftir lögum og sinni samvisku.

2. gr.Lögmaður skal gæta heiðurs lögmannastéttarinnar, jafnt í lögmannsstörfum sínum sem öðrum athöfnum.

En gleðin dó fljótt, því þegar nánar var skoðað, þá buðu þessar reglur upp á undankomuleið fyrir þá þrjóta sem hér um ræðir.

Þeir hafa nefnilega hvorki heiður né samvisku.

Óeðlileg hagsmunatengsl skilanefndarmanna

Eitt af því voldugasta starf sem skapað hefur verið E.H.(Eftir Hrun), er að vera nefndarmaður í skilanefnd gömlu bankanna. Menn sem sitja þar, þurfa að taka ákvarðanir um hvað verður um eigur gömlu bankanna og annað í tengslum við þá eða eins og FME skilgreinir:"Hlutverk skilanefnda er að starfa í samræmi við ákvæði hlutafélagalaga og fara með öll málefni fjármálafyrirtækisins, þar á meðal að hafa umsjón með allri meðferð eigna þess, svo og að annast annan rekstur þess."

Eins og sjá má, þá er þetta einstaklega ábyrgðarmikið starf. Því er það einstaklega mikilvægt og nauðsynlegt að í þessi störf, skuli hafa valist vammlausir menn sem hafnir væri yfir öll hagsmunatengsl og enginn vafi léki á siðferði þeirra, sérstaklega með tilliti til hrunsins og hvað hefur komið upp úr myrkum og illa þefjandi kompum fjármálageirans.

En þetta er Ísland.

Því fór eins og við mátti búast, þá skipaði stuttbuxnadrengur í forstjórastjól Fjármála-eftirlitsins, menn í nefndirnar sem margir hverjir höfðu hagsmunatengsl, menn með "rétt" flokkskírteini og kannski með það í huga, að gæta þyrfti hagsmuna flokksgæðinga, auðmanna og fyrrum stjórnenda bankanna. Enda hefur ríkt síðan leynd og pukur í kringum þessar skilanefndir sem hafa orðið að ríki í ríkinu, og enginn veit í raun hvað fer fram innan luktra dyra þar og tortryggni hjá mér sem fleirum verið ríkjandi í þeirra garð.

Þegar haft er í huga allt klúður, fát og fumur sem runstjórnin og þessi forstjóri FME, hafa komið að, þá hefur maður aldrei orðið neitt sérlega hissa yfir að lesa pistla á borð við þá sem Ólafur Arnarsson ritaði á Pressunni í dag. Þar bendir hann einmitt á þetta ríki í ríkinu sem hann kallar hina nýju yfirstétt og bendir sérstaklega á hagsmunatengsl formanns skilanefndar Glitnis: Árna nokkurn Tómasson, sem þiggur milljón fyrir stjórnarsetu í fyrirtækinu Alfesca. Stjórnarformaður þar er Ólafur nokkur Ólafsson en Árni situr þar sem stjórnarmaður fyrir hönd Kjalar. Alfesca og Kjalar eiga mikið undir skilanefnd Glitnis samkvæmt þessum pistli Ólafs Arnarssonar eða eins og segir þar:

"Skilanefndin mun nú hafa lagt blessun sína yfir samstarf Kjalars, eignarhaldsfélags Ólafs Ólafssonar, aðaleiganda Alfesca, við erlent fjárfestingarfélag, sem hyggst gera hluthöfum Alfesca tilboð í hluti sína.  Það vekur athygli að skilanefndin hefur ekki yfirtekið hluti Kjalars í Alfesca þrátt fyrir að fullyrt sé að Kjalar sé í raun komið í fang skilanefndarinnar. Þá hefur heyrst að skilanefndin hafi lítinn sem engan áhuga sýnt fyrirspurnum erlendra fjárfesta um kaup á hlutum Kjalars í Alfesca."

Nafn Árna Tómassonar hefur þó komið upp áður, við og við í umræðunni eftir hrun. Áður fyrr starfaði hann sem bankastjóri í Búnaðarbankanum þar sem margir stjórnendur sem tengjast hruni landsins, komu m.a. SIgurjón Árnason o.fl. sem enduðu í Landsbankanum . Það sem var þó athyglisvert við þann tíma, er að Árni Tómasson var gripinn í bólinu fyrir að hafa rofið bankaleynd og lekið upplýsingum til fyrirtækis út í bæ, ásamt öðrum mannni: Ársæli nokkrum Hafsteinssyni sem var einnig skipaður í skilanefnd Landsbankans. Einnig er áhugavert hvert þessar upplýsingar rötuðu á þessum tíma, til fyrirtækis í eigu Björgúlfs nokkurs Guðmundssonar sem eignaðist Landsbankann þar sem Ársæll fékk starf síðar meir sem framkvæmdastjóri lögfræðisviðs.Í þessum hlekk hér um mannaráðningu Ársæls, SIgurjóns Árnarsonar o.fl. til Landsbankans, má sjá nafn Sigurjón Geirssonar sem situr í skilanefnd Landsbankans og hefur setið þar frá upphafi.

En tengsl Árna ná ekki bara yfir í skilanefnd Landsbankans líkt og sjá má hér í frétt DV, heldur einnig til skilanefndar Kaupþings þar sem Ólafur Ólafsson átti nú hlut í forðum. Þar situr maður að nafni Knútur Þórhallsson. Knútur þessi hefur rekið skrifstofu með Árna en ekkier það bara eina sem tengir hann. Hann vann nefnilega einu sinni að samruna Kaupþings og Búnaðarbankans á sínum tíma, nokkuð sem Árni Tómasson gerði einnig. Knútur þessi var einnig endurskoðandi Exista, fyrrum eigenda Kaupþings, en það fyrirtæki var ásamt Kjalar Ólafs Ólafssonar(sem Árni Tómasson situr fyrir í stjórn Alfesca), stærstu eigendur í Kaupþingi. Þess má einnig getið að Knútur þessi er einnig eigandi í Deloitte endurskoðunarfyrirtækisins, þess sama og sá um úttekt á Landsbankanumeftir hrun og hefur einnig séð um verðmat á bönkunum.

En það eru fleiri skilanefndarmenn sem tengjast innbyrðis á einn eða annan hátt. Sem dæmi má nefna að Steinar Þór Guðgeirsson sem situr í skilanefnd Kaupþings, situr sem stjórnarmaður í Stapa hf. ásamt Lárentsínus Kristjánssyni, skilanefndarmanni í Landsbankanum. Þetta fyrirtæki var í eigu Gnúps hf. sem átti á sínum tíma góðan hlut í FL Group auk hlutar í Kaupþingi og Gnúpur var í eigu olíusamráðsmannsins illræmda, Kristinns Björnssonar og Magnúsar Kristinnssonar, kvótakóngs frá Eyjum. Örugglega má finna fleiri slík dæmi ef grúskað er meir, og er  tengslanet skilanefndrmanna og viðskiptalífsins örugglega efni í langan greinarflokk eða heila bók, miðað við þau dæmi sem fljótlega má finna.

Fyrir mitt leyti segi ég og sérstaklega þar sem skilanefndirnar þurfa ekki að gera grein fyrir gjörðum sínum né viðhafa nokkurt gegnsæi, þá getur ekki annað verið en að stór hagsmnatengsl veki upp grunsemdir um að ekki verið sé að gæta að hagsmunum almennings í þessu efni, heldur eingöngu þeirra sem skilanefndarmenn tengjast eða hafa velþóknun á. Ef skilanefndirnar, starf þeirra og gjörðir eiga að vera hafnar yfir allan vafa, þá verður að skipta út þeim mönnum sem hafa hagsmunatengsl og setja í staðinn vammlausa menn en ekki menn sýkta af tengslum við útrásarvíkinga, hafa algjört gagnsæi til að fyrirbyggja frekari hættu á hagsmunaárekstrum eða spillingu, og jafnvel að mínum dómi, hefja rannsókn á gjörðum skilanefndanna hingað til, til að athuga hvort eitthvað hafi verið gert sem ekki má þola dagsins ljós.

Sviptum leyndarhulunni af skilanefndunum, sjáum til þess að þær séu ekki lengur ríki í ríkinu og rjúfum grunsamleg hagsmunatengsl sem vinna á móti því starfi sem þar fer fram. Annars verður hér sama ferlið enn á ný, líkt og áður, góðvinum gefnar eigur gegn flokkskírteini eða öðru, spillingin skammlaust starfar áfram og  hvorki traust né sátt mun ríkja hér á ný.

Eða eigum við að halda áfram sofandi að feigðarósi á ný?

 

Exista og Bakkabræður-Hýenur hlutabréfamarkaðrins fara aftur á kreik.

Að hugsa sér, að það er varla komið ár síðan að Exista rændi hlutabréfunum mínum í Landsímanum og nú virðist sem að það eigi að leika sama leikinn aftur. Eftir þann gjörning í fyrra, þá ritaði ég grein er kallaðist Hýenur hlutabréfamarkaðrins í Morgunblaðið þar sem ég lýsti vinnubrögðunum. Ekki varð fögnðuru við það hjá Exista, heldur fékk ég svar þar sem útúrsnúningar, hálfsannleikar og hroki fjárglæframanna réðu ferðinni.

Stuttu síðar hrundi allt, á meðan ég hugleidd stöðu mína. Exista tókst að lifa þetta af, þó það sé tæknilega gjaldþrota að því virðist, en ýmislegt skuggalegt tengdist þeim byrjaði að koma upp á yfirborðið: stöðutaka gegn krónunni, fulltrúar þeirra í stjórn Kaupþings samþykktu afskriftir lána til handa lykilstarfsmönnum, forstjóri Exista er formaður Viðskiptaráðs sem kom 90% af ályktunum sínum inn í lög með þeim skelfilegu afleiðingum sem við upplifum, og margt, marg fleira.Einnig er alveg furðulegt að þetta fyrirtæki skuli hafa getað fengið að kaupa upp fyrirtæki með útgáfu á hlutabréfum í sjálfu sér, en ekkert lagt til í handbæru fé á síðasta ári. Þannig eignuðust þeir Símann og samkvæmt óstaðfestum heimildum, þá ætla Bakkabræður að láta eitt fyrirtæki Exista: Lýsingu, lána sér fyrir þessum siðlausa gjörningi.

En svo við snúum okkur að aðferðafræðinni sem notuð var við ránið á Símanum og nú Exista, þá gengur þetta svona fyrir sig. Hýenur hlutabréfamarkaðarins gera yfirtökutilboð í fyrirtæki sem þær hafa nýverið eignast stóran hlut í og gerir þær yfirtökuskyldar.  Yfirtökutilboð er gert, helst með útgáfu hutabréfa en í þessu tilfelli er það aumingjalegast prís sem gúmmístimplaður var að klappstýru auðmanna: Fjármálaeftirlitinu. Þegar hýenurnar hafa náð 90% eignahlut, þá nýta þær sér lagaklásúlu sem segir að þær hafi rétt til þess að taka hina hlutina af því fólki sem neitaði að selja(brot á eignarétti stjórnarskrár?), og á því verði sem hýenurnar ákveða. Eftir situr almenningur og aðrir litlir hluthafar sem framreiddu raunverulegt fé, með svöðusár í veskinu, sviknir og rændir með aðstoð opinberrar stofnunar, á meðan hýenurnar hlaupa í burtu hlæjandi með vænan kjötbita í kjaftinum.

Hverjir eru kjötbitarnir? Það er nefnilega málið, að inn í Exista liggja verðmæti: Skipti hf eða Síminn, VÍS og Míla ehf. Fyrir ykkur sem ekki vita, þá er Míla grunnet landsímans og með ótrúlega einokunarstöðu, þar sem allir þurfa að versla við það fyrirtæki á einn eða annan hátt.

En hvað er hægt að gera, sem mótsvar nú, sem merki um að við sem höfum veirð rænd og svívirt af auðmönnum, séum hætt að láta traðka á okkur. Við verðum að lýsa yfir stríði gegn þeim, stríði sem þeim mun ekki líka. Við höfum vopn, lögleg vopn umfjöllunar, samtakamátts og aðgerða ýmiskonar.

Fyrir það fyrsta þá á alls ekki að taka tilboðinu. Ef við gerum það, þá missum við áhrif á fyrirtækið, við getum ekki krafist lögreglurannsóknar, rannsóknar á vafasömum bókhaldsbrellum né tekið á málum á hluthafafundum. Auk þess völdum við Bakkavarar-bræðrum auknum fé-útlátum(eða ætti maður kannski að segja Lýsingu ef þeir fá peningin þaðan?), við það að reyna aftur og aftur að sölsa undir sig félagið í annarlegum tilgangi. Ég segi annarlegum, því mín tilfinning er að þar sé eitthvað geymt sem ekki má sjá dagsins ljós, en það gæti verið rangt hjá mér samt.

Annað sem hægt er að gera. á Nýja Kaupþing um 10% part í félaginu. Ef þrýst er á Nýja Kaupþing með bréfaskrifutm, hótunum um að færa viðskipt sín annað ef þeir taka tilboðinu, þá er ávinningur Kaupþings frekar lítill, ef þeir missa hundruð, ef ekki einhver þúsund viðskiptavina frá sér vegna þess að þeir ákveða að þjóna fremur siðlausum auðmönnum sem hafa átt sinn þátt í að koma landinu á vonarvöl.

Það þriðja sem hægt er að gera, er að skrifa greinar, bréf til þingmanna, ráðherra, Fjármála"eftirlits", og hætta því ekkert. Því fleiri sem vita af því hvað er í gangi, því minni líkur eru á að Bakkabræður komist upp með þetta og því óþægilegra er þetta. Ég er sjálfur á því eftir hugmynd annars staðar frá, að það eigi að þjóðnýta grunnet Símans, þ.e. ríkið þjóðnýti Mílu, skapi þar með sjálfu sér tekjugrundvöll og ýti þar með undir heilbrigða samkeppni á fjarskiptamarkaðnum, en ekki einokun.

Hið fjórða sem þarf að skoða, er að nýta sér öll lagaleg ráð til að stöðva þetta. Vilhjálmur Bjarnason beitr þarna einu, og spurning hvað aðrir geta gert. Persónulega er ég að spá í að setja mig í samband við hann og fá ráðleggingar um hvaða úrræði er hægt að beita. Við sem erum hluthafar getum einnig farið fram á að rannsóknir verði settar af stað á hugsanelgum brotum, og það verður að gera.

Hið síðasta sem mér datt í hug, er einhverskonar herferð þar sem við krefjumst að Bakkavarar-bræður og stjórnendur Exista endurgreiði okkur skaðann sem þeir hafa ollið litlum hluthöfum með svívirðilegum brellum sínum, ég vill t.d. .fá hlutabréfin mín í SKiptum til baka, og við krefjumst þess einnig að þessir menn endurgreiði ÞJÓÐINNI fé sitt, gefi eftir eigur sínar og biðjist aföskunar á þeim gjörðum, sem hafa leitt okkur í þjóðargjaldþrot. 'Eg mun geta fyrirgefið þessum mönnum alveg, ef þeir sýna alvöru iðrun, og reyna að bæta fyrir gjörðir sínar á slíkan hátt.

Ég segi fyrir mitt leyti, að ég vill frekar tapa þessum smánarskeini sem ég á og kallast hlutabréf í Exista, fremur en að þau lendi í höndunum á bakkavar-bræðrum og öðrum stjórnendum/stóreigendum í Exista. 

Ég er tilbúinn í stríð, stríð sem þessum mönnum mun ekki líka við, stríð við mennina sem lögðu sitt á plóginn við að gera þjoðina gjaldþrota, stríð við mennina sem ætlast til að við borgum skuldir þeirra á meðan þeir féfletta okkur, stríð sem þarf að heyja til að heiðarleiki og siðferði verði að veruleika, í íslensku viðskiptalífi.

Eru fleiri tilbúnir í þetta stríð?

 

 

Ætlar að krefjast verðmats á Exista

Valhallarhneykslið: EInkavæðing HS, tengslanetið og var styrkurinn liðkun fyrir einkavæðingu?

Frá því að Valhallarhneykslið komst í fjölmiðla, þá hefur hver sprengjan fallið á fætur annari og varnir FL-okksmanna, verið hefðbundnar. Fyrst steig fram fyrrum formaður og tók við syndunum enda orðin hálfgerð ruslakista fyrir allar syndir FL-okksins og þegar það dugði ekki til að þagga niður umræðuna, þá var gripið til hefðbundnar Baugs-varnar með Samflylkinguna og benda þangað.  Það sprakk í andlitið á FL-okksmönnum svo. Framkvæmdastjórinn núverandi lét sig hverfa næst með þeim orðum, að hann hefði ekki komið nálægt þessu og fyrrum framkvæmdastjóri þóttist ekkert vita frekar en miðstjórn og fjáröflunarnefndir flokksins. Að lokum gáfu sig fram tveir menn sem sögðust hafa reddað styrknum fyrir hönd Guðlaugs Þórs Þórðarsonar, Þorsteinn M. Jónson, stjórnarmaður í FL Group og Steinþor Gunnarsson, yfirmaður í Landsbankanum. Við það átti málið að falla dautt niður og þetta væru "mistök" allt saman.

En er það nægilegt? Er ekki talsvert af spurningum ósvarað um vitneskju manna? Hversvegna er þetta fé gefið? Hvað ætluðust menn að fá í staðinn? Hversvegna er styrkurinn settur fram á þessum tíma? Og svo það sem verið hefur reynt að beinta athyglinni frá, tengslin við REI-málið og það sem er upphafið: að þessu öllu: tengist þessi styrkveiting einkavæðingu á HS?

Í nýlegri færslu hjá Láru Hönnu má lesa ágæta og mjög ítarlega grein Péturs Blöndals blaðamanns, um ferli REI-málsins og því óþarfi að fara nánar út í það sem stendur. Aftur á móti þegar nú þessir"styrkir" hafa komið í ljós, þá er vert að skoða hvað var í gangi á þessum tíma, og það er ekki bara stofnun Geysis Green Energy, heldur einnig einkavæðing HS, sem virðist tengja þessu ferli öllu.

Skoðum smá tímalínu í tengslum við einkavæðingu HS og stofnun GGE.

• 20. desember Árni Matthíasen fjármálaráðherra og Jón Sigurðsson, viðskipta- og iðnaðarráðherra, fela einkavæðingarnefnd á fundi, að einkavæða hlut ríkisins í Hitaveitu Suðurnesja. Á sama fundi er bréf tekið fyrir þar sem Glitnir lýsir áhuga sínum á að kaupa HS.
• 29. desember Greiðsla FL Group, eins af eigendum Glitnis, upp á 30 milljónir berst inn á reikning Sjálfstæðisflokksins. Um svipað leyti eru greiddar 25 millur frá Landsbankanum.
• 1. janúar Lög um styrki lögaðila taka gildi.
• 7. janúar Glitnir og FL Group stofna fyrirtækið Geysir Green Energy ásamt  VGK-hönnun.
• 2. febrúar Reykjanesbær kaupir 2,5% hlut í GGE fyrir 175 milljónir. 
• 30. apríl GGE eignast hlut ríkisins, til viðbótar hlutnum í HS frá Reykjanesbæ. Samtals er GGE með 32% og reyndi síðar meir að eignast meir, bæði um sumarið og svo hefði REI-sameiningin skilað um 48% hlut í HS.

Þennan hluta styrkja-málsins finnst mér lítið hafa verið spáð í, sérstaklega einkavæðingarnefnd, leikmenn þar og í bönkunum eða það sem kallast tengslanetið. Það er nefnilega þannig með íslensk stjórnmál og viðskipti, að það nægir ekki að elta peninginn, það verður líka að skoða mennina sem hafa hagsmuni af peningunum, hverjum þeir tengjast og hver eru tengslin í viðskipta- og stjórnmálalífinu.Tengslanetið er kannski flókið og því miður gat ég ekki græjað skyringamynd.

Byrjum á því að skoða einkavæðingarnefnd, hverjir sátu þar þegar þessi einkavæðing átti sér stað.

• Baldur Guðlaugsson-ráðuneytistjórinn sem seldi í LÍ kortér fyrir hrun og Sjálfstæðismaður.
• Illugi Gunnarsson-Sjálfstæðismaður
• Jón Sveinsson-Framsóknarmaður?
• Sævar Þór Sigurgeirsson-Ekki viss um fyrir hvorn flokkinn hann starfaði fyrir í nefndinni.

Skoðum tvær staðreyndir með þessa menn.

Síðar meir þá tók Illugi Gunnarsson það hlutverk að sér, að gerast stjórnarmaður í Glitnir sjóðum.

Jón Sveinsson, Baldur Guðlaugsson og Sævar Þór Sigurgeirsson, tóku allir þátt í einkavæðingu bankanna, á sínum tíma og sátu í þessari nefnd. Þessi nefnd hafði tvo starfsmenn á sínum tíma við einkavæðingu bankanna: Skarpheðinn B. Steinarsson og Guðmund Ólason. Þetta er gott að hafa í huga þegar kemur að stjorn Glitnis og FL Group.

Á þessum tíma eru FL Group og Milestone nokkuð ráðandi eigendur í Glitni. Werners-bræður, Hannes Smárason o.fl. þeim tengdir sitja í stjórnum eða taka sæti í stjórn Glitnis á þessum tíma.

Skoðum nú nokkra menn sem tengjast Glitni í stjórn, og eða starfa þar á þessum tíma.

• Skarphéðinn B. Steinarsson-Stjórnarmaður sem starfaði fyrir einkavæðingarnefnd og þá menn sem sitja þar. Einnig í stjórn FL Group.
• Guðmundur Ólason-Stjórnarmaður sem starfaði fyrir einkavæðingarnefnd og þá menn sem sitja þar. Framkvæmdastjóri Milestone.
• Árni Magnússon-Fyrrum ráðherra Framsóknarflokksins og framkvæmdastjóri hins nýlega orkusviðs Glitnis.
• Jón SIgurðsson-stjórnarmaður og aðstoðarforstjóri FL Group. 
• Þorsteinn M. Jónsson-Varastjórn Glitnis(frá febrúar 2007 allavega, gæti verið fyrr) og sá sem reddaði pening frá FL Group, fyrir Sjálfstæðisflokkinn
• Einar Sveinsson-Stjórnarformaður, frændi Bjarna Benediktssonar, eigandi í BNT hf(N1) og stjórnarmaður í Sjóvá-Almennum, sem er í eigu Milestone.

Þá skulum við skoða næst hverjir sitja í stjórn FL Group og/eða tengjast nánum böndum.

• Jón Ásgeir Jóhannesson-Stjórnarmaður sem varla þarf að kynna
• Þorsteinn M. Jónsson-Varaformaður stjórnar FL Group og sá hinn sami og sótti styrkinn fræga.
• Skarphéðinn B. Steinarson-Stjórnarformaður og sá sem vann eitt sinn fyrir einkavæðingarnefnd.
• Kristinn Björnsson-Stjórnarmaður, þekktur úr olíusamráðinu, og fyrirtæki í hans eigu er næststærsti eigandi FL Group á þessum tíma. .Einnig stjórnarmaður i Sjóvá og Árvakri.

Á þessum tíma, séu heimildir mínar réttar, þá voru stærstu eigendurnir Oddaflug Hannesar Smára, Baugsmenn og fyrirtæki Kristinss Björnssonar. Einnig er áhugavert að sjá að Glitnir á í eigenda sínum smá hlut.Í

framhaldi af þessu er vert að skoða Reykjanesbæ, og tengslanetiðá þessum tíma. Þetta er þó aðeinsþað sem maður fann í fljótu bragði.

• Reykjanesbær á fyrirtækið Fasteign hf. til heilminga við Glitnir. Þetta fasteignafélag sér um rekstur fasteigna bæjarins.
• Árni Sigfússon er bæjarstjóri fyrir Sjálfstæðisflokkinn og bróðir hans heitir Þór Sigfússon.
• Þór Sigfússon er forstjóri Sjóvá-Almennra, stjórnarformaður Árvaks á þessum tíma og framkvæmdastjóri SA.  Werners-bræður eiga góðan hlut í Glitni og á Sjóvá-Almennar, í gegnum Milestone, Þáttur og önnur fyrirtæki.

Það er vert að minnast þess einnig í framhjáhlaupi að einkavæðing varnarliðssvæðisins, tengdist einnig fyrirtæki í eigu bróður Árna Matt, fjármálaráðherra og Þórs Sigfússonar, og ef mig minnir rétt, þá var Reykjanesbær einnig tengdur því máli. Þori samt ekki að fara með það.

En allavega svo við snúum okkur að aðalmálinu. Það þarf varla neinn eldflaugasérfræðing til að fara að tengja saman tengsl manna í viðskiptalífi og stjórnmálalífi þegar kemur að einkavæðngu HS í gegnum stjórnir fyrirtækjanna sem tengjast því máli, og svo maður reyni að draga saman þessi flóknu tengsl.

• FL Group sem greðir 30 milljónir til Sjálfstæðisflokksins, fer með stóran eignahlut í Glitni.
• Milestone á einnig stóran hlut í Glitni. Milestone er einnig eigandi Sjóvá-Almennra.
• Í stjórn Glitnis og FL Group sameinast menn sem hafa náin tengsl við einkavæðingarnefnd, Sjóvá Almennar og Sjálfstæðisflokkinn.
• Í gegnum Glitni og Sjóvá-Almennar, eru svo sterk tengsl við Reykjanesbæ.

Einnig þegar tímalínan er skoðuð, þá verður varla hægt að draga aðra ályktun en þá, að þessar 30 milljónir voru til þess að liðka fyrir einkavæðingunn á HSi.Landsbankinn(sem var reyndar einnig 8-9 stærsti eigandi í FL Group) var þar að auki einnig að hugsa sér til hreyfings á þessum markaði og því mjög líklegt að einmitt í gegnum flokkinn hafi borist þau skilaboð: "Ef þú vilt vera með í leiknum, þá þurfið þið að borga ykkur inn í hann." Hugsanelga hefur átt Landsbankinn að fá Landsvirkjun eða annað orkufyrirtæki síðar um árið og með þeim rökum að það gengi ekki að ríkið væri í samkeppni við einkafyrirtækið HS eða álíka klassísk rök frjálshyggjumanna þegar kom að einkavæðingunni.

En hversvegna draga menn þá ályktun að það þurfi að liðka fyrir einkavæðingunni? Er það ekki e.t.v. að fenginni reynslu?Þegar haft er í huga að einkavæðingarnefnd var að mestu leyti skipuð mönnum sem sáu um einkavæðingu bankanna á sínum tíma, að innan Glitnis og FL Group voru menn sem þekktu til hvernig hlutirnir gengu fyrir sig, þá getur maður ekki annað en skellt fram þeirri stóru spurningu: Var þetta svona líka þá? Nú sér maður að Illugi Gunnarsson fær stjornarset innan Glitnis eftir þetta, var það eðlilegt eða tengist það störfum hans í einkavæðingu HS?  Þarf ekki að opna bókhald flokkana mun lengra aftur í tímann en bara 2006?Þarf ekki að opna einnig prófkjörs-fjármálin aftur í tímann?

 

Svandís skorar á Guðlaug Þór og Vilhjálm

Vernd fyrir fé?

Þegar spilaborgir spillingar hrynja, brestir koma í þöginna og lokin fara af ormagryfjum, þá byrjar alltaf meiri og meiri óþverri að koma upp á yfirborðið og gamlar minnngar brjótast fram. Ekki er það bara minningin um að eiginkona Geirs H. Haarde gekk út úr stjórn FL Group á sínum tíma en þagði um ástæðuna, ekki er það bara minningar um orðróma um að eitthvað væri rotið í FL-veldi, heldur er það minning um bók.Minningin um atvik sem Jón Ólafsson lýsir í bók sinni og EInars Kárasonar.

Atvikið var á þá leið að tveir Sjálfstæðismenn úr fjáröflunarnefnd flokksins, gengu á fund Jóns sem var þá forstjóri Norðurljósa(eða hvað Stövar 2 fyrirtækið hét þá). Kokhraustir og uppfullir af hroka handrukkarans, lýstu þeir yfir við Jón, að samkvæmt þeirra tölum, þá væri fyrirtækið X stórt og miðað við staðla fjáröflunarnefndarinnar, þá ætti hann að greiða Sjálfstæðisflokknum X pening í styrk. Það var ekki beðið um styrk, heldur tilkynnt um hvað hann ætti að greiða. Jón nietaði að sjálsögðu þessari frekju en í framhaldi af því þá fór maskína flokksins af stað, hann hrópaður af köllurum flokksins sem glæpamðaur og steinar lagðir í götu hans.

Að sjálfsögðu þegar bókin kom út, þá mættu kallararnir aftur, reyndu að draga sem versta mynd af Jóni að sjálfsögðu til að gera þessi orð hans tortryggileg og hann ótrúverðugan. En maður heyrði fuglahvísl sem barst frá litlum söngfugli úr Valhöll. Sá fugl söng fyrir nákominn ættingja minn að því miður væri þetta satt, svona starfaði flokkurinn einfaldlega.

Þessa starfshætti hafði maður aðeins heyrt af og séð í glæpamyndum og óðum til mafíunnar. Glæpamenn gengu inn í verslanir eða búllur starfrækta af heiðarlegum sem óheiðarlegum borgurum, fengu greitt fé til að sjá til þess að ekkert henti fyrir þær og sáu um sína. En vei þeim, sem borguðu ekki, þá byrjuðu vörur að skemmast, gluggar að brotna, munum stolið, spillt lögregla skyndilega skoðaði skyndilega allt með nálarauga, og ef það dugði ekki til, þá var gengið frá viðkomandi, öðrum til viðvörunar.

Ef við leggjum saman tvo og tvo, sjáum hvað svikamyllur FL Group hélt áfram að starfrækja á þessum tíma óáreitt, olíusamráðsmenn sluppu og ósvífnir viðskiptahættir fengu að vera óáreittir hér á landi, meðan kótilettuþjófum var refsað sem stórþjóf væri um að ræða, þá fær maður út fjóra.

En það eru vangaveltur bara, horfum bara á staðreyndir:

FL GROUP GREIDDI 30 MILLJÓNIR KRÓNUR TIL SJÁLFSTÆÐISFLOKKSINS!

30 milljóna styrkur

Vafasöm afskrift skilanefndar Glitnis

Í öllum þeim hrunadansi sem hrunið er, þá hafa stundum litlar fréttir eða upplýsingar í tengslum við bankanna og annað vafasmt, flogið framhjá manni eða "off the radar" líkt og um flugvélar eiturlyfjasmyglara væri um að ræða. Sumu hefur maðru bara einfaldlega gleymt, athygli manns hefur legið annars staðar eða ekki náð að kanna betur hvort sé rétt, eins og t.d. það að Landsvirkjun hafi skúffufyrirtæki í karabíska hafinu. Skiljanlegt því hlutirnir hafa gerst hratt og út um allt.

Í gær var mér bent á frekar sakleysislega frétt sem birtist núna þann 7. febrúar hjá Fréttablðainu/visir.is , þegar augu landsmannna beindust annað.  Í henni stendur eftirfarandi og ætla ég að feitletra ákveðinn part:

" Glitni vantar 1.400 milljarða til að mæta skuldbindingum sínum.

Skilanefnd gamla Glitnis gerir ráð fyrir að 121,5 milljarðar króna séu glatað fé. Tapið er vegna afskrifta á lánum bankans til íslenskra eignarhaldsfélaga, sem flest eru skráð erlendis. Áætlað er að sex prósent útlána til eignarhaldsfélaganna fáist greidd til baka.

Þetta kemur fram í yfirliti skilanefndar bankans yfir eignir og skuldir gamla Glitnis, sem birt var kröfuhöfum í gær. Þar segir enn fremur að 1.400 milljarða króna vanti svo bankinn geti mætt skuldbindingum sínum.
„Þetta eru stórar tölur þótt þær líti sakleysislega út í yfirlitinu," segir Árni Tómasson, formaður skilanefndar Glitnis, um skuldastöðu bankans. - jab"

Takið eftir þessu, íslensk eignarhaldsfélög erlendis.

Sá sem benti mér á þessa frétt, bætti við nefnilega talsvert af upplýsingum um þetta. Þessi íslensku eignarhaldsfélög erlendis, standa á bak við nær því allri þessari tölu: 121,5 milljarðar. Til samanburðar má benda á að íslensk heimili skulda um 150 miilljarða samtals og heilbrigðiskerfið kostar örlítið minna í rekstri þetta árið eða 115 milljarða.

Annað sem mér var tjáð um þessi fyrirtæki og afskriftir á þeim, er það að þessi fyrirtæki sem eru víst örfá í reynd, voru öll skráð á Tortula-eyju. Þessari eyju sem er jafnfræg og vafasöm og Kaupþing í Lúxemburg þegar kemur að einstaklega vafasömum hlutum í tengslum við efnahagshrunið.

Þriðji hluturinn sem mér var tjáð í sambandi við þessar afskriftir, er að skilanefnd Glitnis neitar að gefa upp hvaða fyrirtæki þetta voru og þar með, hverjir stóðu á bak við þau.

Hversvegna er ekki látið reyna að ná þessum íslensku félögum á Tortula, ef fé skyldi leynast þar?Hvað varð um gagnsæi, öllum steinum velt við og ekkert dregið undan? Hversvegna er skilanefndin að breiða yfir þetta? Og ef þetta er svona hjá þeim, hvað með skilanefndi hinna bankanna? Hversvegna er reynt að draga leyndarhulu yfir afskriftir og hverjir fá þær?

Maður spyr sig.