Valdarán eineltisklíku

Á sínum tíma varaði Margrét Sverris, formann Frjálslnydra við því að hleypa liðsmönnum Nýs afls eða Hvíts afls eins og maður hefur séð það gengi einnig kallað af gárungum,  inn í flokkinn og til áhrifa þar, þar sem hún taldi þar á ferð varga í véum. Guðjón Atli hlustaði einhverra hluta ekki á hana, hvort sem það var að hann bar of lítið skynbragð á slíkt fólk eða lét blekkjast af fagurgala frá Ormstungu hins Hvíta afls, honum Jóni Magnússyni sem fljótlega gerði sig breiðan í nafni flokksins. Í framhaldi af því hófust grimmar nornaveiðar af hálfu þessara varga í garð Margrétar og mátti m.a. heyra í nokkrum þeirra á Útvarpi Sögu þar sem svívirðingarnar fuku á fullu um Margréti og var þar fremstur í flokki Eiríkur nokkur Stefánsson sem helsta framlag til viðhalds íslenskrar menningu og gi, var að hafa rotað mann á verkalýðsfundi fyrir austan, með fundargerðarbókinni.

Að lokum fór sem fór, Margrét hraktist út úr flokknum undan liðsmönnum Hvíts afls, sem sá sér mikið sóknarfæri í að halda áfram að veitast að fólki, nema nú á stærri skala. Upphófst aftur ofstopafullur áróður sem höfðaði m.a. mikið til reiðs, ungs fólk sem vanalegaí bíomyndum á borð við This is England, gengur um göturnar í hermannaklossum og telur að allt sé einhverjum öðrum að kenna, sérstaklega innflytjendum og múslimum sem hafa tekið við af gyðingum og svertingjum í heimssýn slíks fólks. Auðvelt er að kenna slíkum minnihlutahópum yfirleitt um því vegna tungumála-erfiðleika t.d., á það erfiðara um vik að skilja hvað er í gangi í umræðunni og erfiðara þarmeð að verja sig sjálft í umræðunni.

Brátt flykktist fólk af slíku tagi til liðs og áhrifa innan flokksins, sérstaklega ungliðahreyfingarinnar, sem gleypti við lymskulegum hræðsluáróðri hins tækifærissinaða foringja hins Nýja afls innan Frjálslnydra. En ekki voru þó allir sem gengu til liðs við flokkinn út frá þessum ástæðum heldur m.a. út af baráttunni um kvótakerfiby sen höfðaði meir til þess fólks heldur en hræðsluáróður um nágranna þeirra og samstarfsfélaga í þeim sjávarplássum er áttu um sárt að binda. Einnig bættist þar til liðs gamall þingmaður, Kristinn nokkur Gunnarsson, sem hafði hrakist úr Framsóknarflokknum fyrir að vera ekki 100% hækja Davíðs Oddsonar og annara yfirmanna í Sjálfstæðisflokknum.

Ásamt formanninum tókst svo Kristni að ná tveimur þingsætum í kjördæmi þeirra félaga, m.a. vegna persónufylgis þeirra beggja. En sumir voru gramir út í Kristinn af einhverjum ástæðum, líkt og Sigurjón Þórðarson sem var nú fyrrum þingmaður og virtist kenna Kristni um allt sem miður fór með það m.a. að hafa ekki orðið að þingmanni né framkvæmdastjóra flokksins sem Jón Magnússon studdi hann í. Svo leið og beið þar til Kristinn sem hafði greinilega lesið málefnahandbók og samþykktir flokksins, skrifaði grein þar sem hann varaði við að ala á ótta í garð útlendinga. Þessu reiddust útlendingahatarnir illilega og hófu upp raust sína með svíviðringum og persónuárásum ásamt þeim sem vildu koma höggi á Kristinn. Kristni var bætt við á listann um "allt að kenna"-fólksins sem er svipaður listi og sá er bitirir áfengissjúklingar hefja raust sína um þegar þeir þurfa að kenna einhverjum um allt sitt volæði.

Hin tækifærissinaða Ormstunga sá þá sér tækifæri með að nýta sér þetta í ráðagerð sem myndu færu honum lokatakmarkið: formennsku í flokknum þar sem draumsýn hans um "kristilegan Repúblikanaflokk" yrði að veruleika og miðað við hvað sú tegund flokks hefur afrekað í nafni Sáms frænda, þá myndi það verða óhugnanleg martröð fyrir Íslendinga. Hamrað skyldi á þessum ofsa í garð Kristinns og hann lagður í einelti að hætti verstu fanta og handrukkara og hjólað í formanninn sem studdi Kristinn um leið.

Eftir átök í vor þar sem varaformaður flokksins sem miðað við bókmenntakynningu sína telur að múslimar ætluðu sér að taka yfir Evrópu með því að fjölga sér(Eurabia-kenningin),  varð sér og flokk sínum til skammar með fyrilitlegum hætti vegna móttöku flóttafólks, þá greinilega virtist vera komið andrúmsloftið fyrir valdarán varganna sem biðu þó haustsins til að hefja aðgerðir, eða þar til að formaðurinn færi erlendis sem þykir góður siður og hefð þegar kemur að valdaránum.

Loks kom að því og aðgerðirnar hófust með því að Frjálslnydir í Eyjafirði sem leiddir eru af Jóhanni Kristjánssyni, sem virðist einnig vera sá sami og kvittar undir hjá ungum Frjálslyndum, skoraði á SIgurjón Þórðarsson, hatursmann Kristinns, til að bjóða sig fram til formanns. Sami Jóhann vildi svo ekki meina að áskorun um framboð gegn sitjandi formanni, væri ekki árás á þann formann, sem er með furðulegri röksemdum sem hafa heyrst í stjórnmálum í lengri tíma. Um svipað leyti þá réðst formaður ungra Frjálslyndra og miðstjórnarmaður, til atlögu gegn Kristni þar sem sárasaklaus grein um flóttamenn var sögð vera árás og dylgjur um flokkinn. Í lok greinar Viðars hins unga, þá klykkti hann út að Kristinn ætti að segja af sér þingflokksformennsku. 

Þá var komið að næsta stigi ráðagjörðar og var það miðstjórnarfundur þar sem fulltrúar Nýs afls og útlendingahatarnir, samþykktu tillögu Eiríks Stefánssonar sem var nú orðinnn að föstum, tilfinningaþrunginn svívirðingameistara á Útvarpu Sögu og má reikna með að ýmis miður falleg orð hafi komið úr munni hans þar um Kristinn síðustu mánuði. Tillaga þessi gekk einmitt út á það að Kristinn ætti að segja af sér þingflokksformennsku og virtist nokkuð samhljóma því sem áður hafði komið frá Viðari í þessari samræmdu aðgerð.

Öll spjót stóðu nú á Kristni af hálfu þessara flokksfélaga sinna, m.a. Sigurjóns Þórðar sem sagði Kristinn vera með Messíasar-komplexa og einnig Guðjóni fyrir að verja Kristinn gagnvart þessari eineltisliði líkt og Guðjón kallaði hana. Á sama tíma heimtaði svo miðstjórnin að Guðjón drægi sig úr nefnd um eftirlauna-ósómann, nokkuð sem varaformaðurinn taldi galið og óásættanleg afskiptasemi af þingflokknum, sem var á skjön við viðbrögð hans er kom að Kristni. Að þessu viðbættu kom svo hótun um að Guðjóni yrði refsað ef hann færi ekki í einu og öllu eftir tilmælum ráðabruggarana líkt og kemur fram í orðum Valdimars Jóhannesson, eins þeirra:"Kristinn hefur sagt opinberlega að samþykkt miðstjórnar jafngildi vantrausti á formann flokksins. Það mat Kristins er því aðeins rétt að Guðjón bregðist ekki eðlilega við ályktun miðstjórnar. Þá er því miður ljóst hverjum klukkan glymur"

Svo í gær steig svo fram höfuðpaurinn í sviðsljósið, með árásir á Kristinn og Guðjón, sem minntu óþægilega mikið á árásir þeirra félaga á Margréti Sverris áður:"Þá talar Jón um einkavinavæðingu innan flokksins að hálfu formannsins og þingflokksformannsins.  Hann segir að hæfasta fólkið sé ekki valið til starfa og segir að framkvæmdastjóri flokksins sé vinur og stuðningsmaður formannsins." Að sjálfsögðu þykist hann svo ekki hafa ekki mikinn áhuga á þingflokksformanninum sem stendur enda kitlar formaðurinn meir, en ef planið næst ekki allt í gegn nú, þá er formannsætið í næstu atrennu þegar þeir hafa losað sig við Kristinn.

Svo í dag birtast tvö ný atvik í tengslum við þetta valdabrölt allt. Sigurjón Þórðarsson mælist til að Grétar Mar verði gerður að þingflokksformanni sem "sáttamiðlun", kannski búinn að sjá að Jón vill frekar konungsdæmið allt en ekki bara þingflokksformanninn. Svo kom þessi fádæma yfirlýsing frá Ungum Frjálslnydum þar sem miðstjórnarmaðurinn Viðar Guðjohnsen kvittar undir í krafti valds síns, þar sem heimtað er að Kristinn segir af sér formennsku fyrir það eitt að fylgja stefnu flokksins samkvæmt málefnaskrá.

Nú þegar allt er komið á suðupunkt hjá Frjálslnydum og skriður kominn á valdaránið, þá má búast við ansi fjörugum dögum hjá Frjálslyndum sem sumir hverjir hafa áttað sig á hvað er í gangi líkt og Helgi Helgason, formaður félags Frjálslyndra í Kópavogi sem segir svo:"Það verða örugglega líflegar umræður. Ekki síst í ljósi nýjustu atburða þar sem ákveðinn hópur fólks innan flokksins reynir nú ljóslega yfirtöku á flokknum,“, líkt og segir á heimasíðu flokksins. Einnig verður forvitnilegt að sjá viðbrögð Guðjóns, hvort hann nái að bæla niður uppreins þessara sjóræningja a skipi sínu, eða hvort hann verði meðvirkur til að halda Jóni góðum, nokkuð sem væru mistök þar sem Guðjóni hlýtur að vera orðið það ljóst hverskonar nöðru hann ól við brjóst sitt þegar hann hleypti Jóni til áhrifa innan flokksins. Meðvirkni og lúffun fyrir eineltisgengi Nýs afls, myndi þýða aðeins tímabundinn frest á því að Jón tæki yfir flokkinn, nokkuð sem er öruggt að verði banamein hans eftir allan þennan hamagang þar sem varla nokkur maður þar halar inn atkvæði, nema Vestfirðingarnir tveir.

Endaleikurinn verður hið minnsta blóðugur fyrir flokkinn, það er öruggt.

 

 

Lýsa vantrausti á Kristin