Svar frá Finni bankastjóra vegna bloggbréfs í síðustu viku

Í síðustu vikur ritaði ég opið bréf á blogginu hjá mér til Finns Sveinbjörnssonar, bankastjóra Kaupþings vegna Björgúlfsmála. Ekki bjóst ég nú við því að í pósthólfi mínu myndi ég finna svar í morgun og finnst það nú virðingarvert af Finni, að svara aumum bloggara eins og mér. Hann bað mig um að birta einnig svarið opinberlega og get ég ekki annað en orðið við þeirri sjálfsögðu ósk. Hér á eftir fer bréfið í heild sinni:

 

Kæri Agnar

 Þakka þér fyrir bloggbréfið sem þú sendir mér í síðustu viku. Þótt þú hafir verið hrifsaður yfir í Nýja Kaupþing, eins og þú orðar það, þá vona ég að þú verðir ánægður með þjónustuna og haldir áfram í viðskiptum um langa tíð, rétt eins og allir hinir 100.000 viðskiptavinir bankans.

Í bréfinu þínu koma fram ýmis jákvæð atriði í minn garð sem ég þakka þér fyrir. Það er alltaf gott að fá strokur! Þú beinir þeim tilmælum til mín að marka bankanum siðlega viðskiptahætti. Mig langar að upplýsa þig um að í síðasta mánuði gekkst bankinn fyrir námskeiði fyrir stjórnarmenn í bankanum og dótturfélögum hans og helstu stjórnendur bankans um góða stjórnarhætti. Þar fór sérfræðingur á sviði stjórnarhátta yfir helstu atriði sem einkenna góða (og slæma stjórnarhætti) og guðfræðingur/siðfræðingur fjallaði um viðskiptasiðfræði. Þótt hér væri ekki um ítarlega yfirferð að ræða, opnaði hún augu þátttakenda fyrir fjölmörgu sem bæta má. Stjórn bankans leggur höfuðkapp á að endurvekja traust viðskiptavina og alls almennings á bankanum. Það verður ekki gert með einföldum töfralausnum eða sýndarmennsku, heldur hægt og bítandi á löngum tíma. Breytingar á stjórnendateymi bankans eru hluti af því. Nýtt nafn, stefna, framtíðarsýn og gildi annar hluti. Endurskoðun á innri reglum bankans, stjórnarháttum, daglegum vinnubrögðum, markaðsstarfi og hvernig stöðugt er unnið að úirbótum á öllum sviðum eru önnur dæmi um þætti sem huga þarf að þegar traust er endurvakið. Og eitt bið ég þig um að halda til haga: Starfsfólk bankans hefur almennt staðið sig frábærlega við erfiðar aðstæður frá bankahruninu í október. Álagið hefur verið mikið, mál iðulega flókin og illleysanleg og umræðan og viðhorfin í fjölmiðlum og meðal almennings í garð bankans yfirleitt neikvæð.

 Ég vil nefna að fljótlega mun ég kynna fyrir stjórn bankans verkefni/áætlun sem miðar að því að stjórnarhættir í bankanum verði til fyrirmyndar hér á landi. Þetta er metnaðarfullt markmið en það er þess virði að reyna. Það hefur komið fram opinberlega að ráðningarsamningur minn við bankann nær til áramóta. Þá lýkur honum einfaldlega án uppsagnarfrests, án biðlauna eða nokkurrar annarrar starfslokagreiðslu. Fyrir liggur vilji núverandi eiganda bankans til að auglýsa bankastjórastarfið laust til umsóknar. Mér finnst það sjálfsagt og eðlilegt. Hvort sem ég verð lengur í bankanum en til áramóta eða ekki, þá er mér það metnaðarmál að nota þessa mánuði til að endurreisa bankann eftir erfiðan vetur ásamt því góða fólki sem hér starfar. Keppikeflið er að hann verði fyrirmyndarfyrirtæki sem nýtur trausts meðal viðskiptavina og annarra landsmanna og getur tekist af fagmennsku á við þau tröllvöxnu skuldaverkefni sem við blasa. 

 Í bréfinu þínu koma fram áhyggjur af því að bankinn muni afskrifa skuldir nafngreindra einstaklinga. Ég vil endurtaka það sem ég hef þegar sagt: Þessar skuldir hafa ekki verið afskrifaðar. Unnið er að málinu innan bankans eins og svo fjölmörgum öðrum stórum og smáum skuldamálum. Ég vil jafnframt fullvissa þig um að bæði ég og stjórn bankans gerum okkur grein fyrir afstöðu fjölmargra viðskiptavina og annarra landsmanna til hugsanlegrar afskriftar. Og ég fullyrði að þegar að því kemur að leiða þetta mál til lykta verða hagsmunir bankans, í víðtækasta skilningi, hafðir að leiðarljósi.

 Fyrst ég er „með þig á línunni", þá langar mig að reifa nokkur atriði sem hafa verið mér, öðru starfsfólki og stjórn bankans hugleikin að undanförnu:

 1.      Það hefur löngum verið meginregla banka að horfa eingöngu til viðskiptalegra sjónarmiða og reyna að hámarka verðmæti við innheimtu skulda. Þetta getur gerst með ýmsum hætti, þ.á m. með samningum og einhverri eftirgjöf skulda. Stundum búa bankar yfir betri vitneskju um tekjur, eignir og skuldir viðkomandi en aðrir utanaðkomandi og meta því aðstæður með öðrum hætti (ég er að tala almennt en ekki sérstaklega um það mál sem þú nefnir í bloggbréfi þínu). Ef þrýst er á banka að víkja frá þessari meginreglu, við hvað á þá að miða? Eiga bankar að setjast í dómarasæti og vega og meta viðskiptavini eftir einhverju öðru en viðskiptalegum sjónarmiðum? Á hvaða forsendum? Ef við heimfærum þetta á okkar land, eiga bankar að ganga sérstaklega hart gegn þeim einstaklingum sem teljast hafa komið landinu í þá stöðu sem það er nú? Hvað með þá sem mætti kalla „minniháttar útrásarvíkinga"? En stjórnmálamenn?

2.      Við í Nýja Kaupþingi gerum okkur fulla grein fyrir því að aðgerðaleysi í skuldamálum einstaklinga og fyrirtækja eykur aðeins á þann vanda sem þjóðin stendur frammi fyrir.  Við erum alfarið á móti því að láta reka á reiðanum í þeirri von að mál leysist af sjálfu sér á þann hátt að einstaklingar og fyrirtæki með veikustu fjárhagsstöðuna fari í þrot en aðrir lifi. Við viljum bretta upp ermar og taka á málum. Við höfum þróað verklagsreglur og verkferla. Ráðinn hefur umboðsmaður viðskiptavina sem fylgist með því að gætt sé sanngirni og jafnræðis og hugað að samkeppnissjónarmiðum. Við höfum breytt skipulagi bankans til að geta betur tekist á við úrlausn skuldavandamála. Ég reikna með að á næstu vikum dragi mjög til tíðinda því um þessar mundir renna út frystingar hjá aragrúa viðskiptavina. Við höfum þróað ýmsar lausnir og viðrað þær við viðskiptavini okkar og utanaðkomandi aðila. Viðbrögðin eru ekki einhlít og lýsa ágætlega þeirri togstreitu sem er meðal þjóðarinnar:

a.      Sé ætlunin að afskrifa skuldir einstaklinga og laga þær að greiðslugetu viðkomandi, þá spyrja þau sem ráða ágætlega við skuldir sínar og þau sem skulda ekki neitt: Hvað með mig? Af hverju verður ekkert gert fyrir mig? Af hverju á að hjálpa þeim sem lifðu hátt, fjárfestu í stóru og glæsilegu húsnæði og eyddu kæruleysislega um efni fram? Hvað með nágrannann sem sýndi fjárhagslega ábyrgð? Ég heyri þessi sjónarmið iðulega hjá viðskiptavinum.

b.      Svipað gildir um fyrirtæki og hugsanlega eftirgjöf á skuldum þeirra. Þegar kemur að stærri fyrirtækjum, sem eru of skuldsett en lífvænleg, þá mun bankinn í einhverjum tilvikum leysa fyrirtækin til sín og fyrri eigendur tapa öllu sínu áður en bankinn afskrifar skuldir. En sama nálgun gengur ekki þegar kemur að smáum og meðalstórum fyrirtækjum. Í þeim tilvikum veltur starfsemin oftar en ekki á eigandanum og það er algerlega óraunhæft fyrir reksturinn að bankann krefjist þess að þeir hverfi úr starfi.. En það þarf að lækka skuldabyrðina að öðrum kosti fara fyrirtækin í þrot. Og með fjöldagjaldþroti fyrirtækja kemur enn meira atvinnuleysi og viðvarandi efnahagskreppa. Því verður að afskrifa skuldir, svo einfalt er það. Hvað þá með fyrirtækin sem standa ágætlega, á ekki að gera eitthvað fyrir þau? Og ef skuldir fyrirtækja verða afskrifaðar að einhverju leyti, hvað þá með einstaklingana?

 Þegar ég hugsa um núverandi ástand og framtíð þessarar þjóðar, þá er aðeins eitt sem ég óttast: Að vonbrigðin, vantraustið, tortryggnin, beiskjan og reiðin verði til þess að við hjökkum í sama farinu næstu mánuði og misseri. Ef við ætlum fresta öllu á meðan við leitum að hinu fullkomna réttlæti, þá mun okkur ekki miða fram á veginn. Þá mun sífellt fleira fólk verða afhuga því að búa áfram hér á landi. Það er ömurleg framtíðarsýn og ég veit að þú ert mér sammála í því að vinna að því hörðum höndum að hún gangi ekki eftir. Þú gerir það á þínum vettvangi og ég geri það í bankanum. Einhver mistök verða gerð, kúnstin er að lágmarka þau. En mistökin eru betri en aðgerðaleysið.

 Góð kveðja,

 Finnur Sveinbjörnsson,

bankastjóri Nýja Kaupþings

Ráðþrota gegn úrræðaleysi

Kennitöluflakk kvótagreifa, hið nýja REI-mál og er verið að þyrla upp moldviðri með ESB-umræðunni?

Rétt fyrir kosningar, þá fullyrti góður félagi minn, að það væri ástæða fyrir því að ESB-umræðan fór skyndilega af stað og beint í skotgrafirnar. Henni væri nefnilega ætlað að beina athyglinni í burtu frá sóðamálum en þá var einmitt í gangi mál varðandi mútur til Sjálfstæðisflokksins. Mig er byrjað að gruna að hann hafi kannski hitt naglann á höfuðið.

Hversvegna? Tvö mál hafa nefnilega orðið merkilega lítið í umræðunni, drekkt af upphrópunum um landráð þar sem annar hver froðufellandi öfgamaður landsins, tjáir sig á þann máta að hræðslu-áróður fær næstum því nýja merkingu. Allavega verð ég hálfhræddur um að okkar verstu martraðir verða að veruleika, ef þessir spangólandi öskurapar nái völdum einhvern tímann. 

En já, að málunum. Annað málið er einkavæðing orku-auðlinda Suðurnesjamanna, sem Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjanesbæ stendur fyrir. Því máli eru gerð góð skil hér hjá Láru Hönnu. Miðað við það sem maður hefur kynnt sér með það mál, að þá er líklegast um að ræða nýtt REI-mál, þar sem fyrirtæki stjórnar algjörlega á bak við tjöldin. Ég mæli með að flestir lesi umfjöllun Láru Hönnu og einnig umfjallanir Hannesar Friðrikssonar sem hefur verið hvað öturlegastur við að gagnrýna þetta, líkt og hrópandi í eyðimörk.

Hitt málið er nokkuð sem mig langar að gera skil hér og það tengist nokkru sem Sjálfstæðisflokkurinn er einnig tengdur, þ.e. kvótakerfið sem þeir ganga svo langt fram að verja, að ekki má einu sinni setja ákvæði inn í stjórnarskrá um að þjóðin eigi auðlindir landsins. Ekki er þetta þó kerfið sjálft sem ég ætla fjalla um, heldur kennitöluflakk kvótagreifa sem afleiðingu af hruninu. Upp á síðkastið hafa borist tvennar fréttir af útgerðum sem hafa verið að forða sér undan skuldunum. Soffaníus Cesilson hf. í Grundarfirði seldi allar eigur sínar yfir til SC ehf. og skildi eftir 7,5 miljarða í skuldir eftir í gamla fyrritækinu og er í uppsiglingu dómsmál líkt og lesa má hér. Annað fyrirtæki í eigu feðga í Bolungarvík sem betur eru þekktir sem Stím-feðgarnir, eftir að þeir leppuðu fyrir Glitni á kaupum Glitnis í sjálfu sér, er einmitt að gera nákvæmlega það sama, stofna nýtt fyrirtæki, færa kvótann og skip yfir í hið nýja og skilja eftir skuldirnar. Ekki er einu sinni reynt að fela þetta, heldur gera menn þetta alveg blákalt vegna þess að þeir vita að þeir komast upp með þetta, líkt og kemur fram í fréttinni.

Það sem er einnig athyglisvert við fréttina af þeim Stím-feðgum er niðurlagið í stuttri útgáfu fréttarinnar á vefnum en þar stendur:

"Já, já, við fengum bara samþykki frá bönkunum til að færa þetta yfir á aðra kennitölu. Þeir voru bara með í þessu,“ segir Jakob og bætir því við að með þessu hafi þeir viljað tryggja áframhaldandi rekstur útgerðarfyrirtækisins og aðgreina hann frá fjárfestingahlutanum."

Takið eftir þessu, þeir fengu samþykki frá bönkunum sem í þessu tilfelli eru báðir bankar þar sem enn starfar margt af því fólki sem deildi þar og drottnaði frá fyrri tíð: Stím-bankinn Glitnir sem núna kallar sig Íslandsbanka og svo hinsvegar Landsbankinn. Takið eftir einnig hinu í þessu niðurlagi, þeir eru að aðgreina útgerðina frá fjárfestingahlutanum. Fjárfestingahlutanum? Halló, FJÁRFESTINGAHLUTANUM? Hvað er útgerðarfyrirtæki að standa í fjárfestingastarfsemi? Ganga ekki útgerðarfyrirtæki út á það að veiða fisk og selja hann til hæstbjóðandi eða veiða fisk og vinna hann svo í landi? Hversvegna er útgerðarfyrirtæki að standa í hlutabréfabraski?

Og þar liggur nefnilega málið. Báðar þessar útgerðir að mér skilst, voru að stunda hlutabréfabrask sem tengdist ekki neitt starfsemi þess og örugglega margar fleiri, og nú þegar kemur að skuldadögum fyrir fjárhættuspilið, þá ákveða útgerðamenn að stinga af frá skuldunum og taka allt með sér. Eftir situr reikningurinn í bökunum sem afskrifa þá um leið og nýrri kennitölu er úthlutað, og a endanum lendir þetta á almenningi að greiða fyrir þetta. Á sama tíma berst LÍÚ og Sjálfstæðisflokkurinn fyrir þeirra hönd, hart gegn því að farin verði fyrningaleið eða fundin einhver lausn í átt til réttlætis og friðs um kerfið. Rökin sem eru beitt eru m.a. sú að sjávarútvegurinn sé svo skuldsettur, skuldsettur vegna veðsetningu á kvótanum og hvert fóru þeir peningar teknir að láni? Ekki mikið í sjávarútveginn sem slíkan, heldur aðeins í Matador-leik sem endaði með skelfingu. Þessi rök halda því litlu vatni þegar sjávarútvegurinn gerir sér svo það að leik, að skipta um kennitölur til að losa sig undan skuldunum og ég játa að ég sem hef hingað til talið að reyna eigi að finna lausn á deilum varðandi kvótakerfið á þann máta að flestir geti sætt sig við, tel að ef þetta er hið almenna framferði í sjávarútveginum, þá eigi að fara 100% fyringarleið bara strax og þeir fara á hausinn, sem fara á hausinn.

Þetta vekur einnig upp fleiri spurningar um hvað sé að gerast inn í bönkunum með afskriftir og ekki bara Björgúlfsfeðga, og hvað er verið að bralla þar með framtíð fyrirtækja. Ekkert er nefnilega upp á borðum um hvernig er afskrifað,hvernig er staðið að málum heldur fær maður þá tilfinnngu að verið sé að hygla sumum "góðkunningjum" framar öllum, líkt og gerist á bak við margar luktar dyr þessa lands.

En eitt er víst, að í hinum risastóra ESB-sandkassaleik sem yfirgnæfir margt, þá er hægt að komast upp með ýmislegt ósvífið. Hvað þá, ef Sjálfstæðismenn ná fram tveimur þjóðaratkvæðagreiðslum. Ringulreiðin, sandkassaleikurinn og einstengislegri einbeitningu fjölmiðla að bara einu atriði í samfélagsumræðunni, myndi þýða að margt skuggalegt gæti farið fram án þess að nokkur maður tæki eftir því. Moldviðri hefur oft verið þyrlað upp í gegnum tíðina til að afvegaleiða umræðuna frá slíkum verkum og ég er farinn að hallast að því eins og fyrr var nefnt, að umræðan um tvöfalda þjóðaratkvæðagreiðslu sé einmitt hugsuð sem slík auk fleirri þátta. Margir af þingmönnum Sjálfstæðisflokksins hafa nefnielga áður lýst sig fylgjandi aðildarviðræðum en nú skyndilega eru sumir hverjir komnir í bullandi mótsögn við sjálfa sig. Skyndilega hlynntir dýrri þjóðaratkvæðagreiðslu sem velflestumer fulljóst að er eingönguverið að slá fram til að þæfa málið,nokkuð sem þeir máttu ekki heyra minnst á áður og nýbúnir að væla um að stjórnlagaþing sé svo dýrt, því eigi ekki að halda slíkt. Hugarfarsbreyting? Nei, held ekki, bara hagsmuna-aðilar að kippa í spottann sem nær alla leið inn í þingflokksherbergið.

Verum vel á verði, reynum að sjá í gegnum moldviðrið, annars kemur það í kollinn á okkur síðar.

 

 

Kæri Finnur: Bréf til bankastjóra Kaupþings

Kæri Finnur,

þetta er ekki í fyrsta sinn sem mér dettur í hug að rita til þín bréf upp á síðkastið, síðan ég var hrifsaður úr nýjum heimkynnum bankaviðskipta minna í SPRON yfir til Kaupþings. Þangað hafði ég flutt mig eftir að ég hafði tekið þá ákvörðun að flýja Landsbankann-Birkenau(eins og ég kalla þann óþverrabanka eftir réttorðaðan samanburð Ásmundar kollega þíns á starfseminni þar) en Gylfi Magnússon sá svo mikið eftir mér úr faðmi ríkisins, að hann kom mér í fóstur til þín þremur dögum seinna.

Síðast þegar ég var sestur niður til að skrifa þér bréf, þá var það vegna þess að mér ofbauð eins og fjölmörgum, hvað kom út úr lánabókum bankans, blessað af málsvörum andskotans líkt og lögfræðingar eru oft kallaðir. Til allrar hamingju virtist sem að gripið hefði verið í taumana strax og þrátt fyrir yfirlýsingu um að yfirmaður lögfræðideildarinnar hefði "hætt", þá mátt lesa milli línanna að skófar þitt prýddi auman afturendann á honum þegar hann fauk út um gluggann, líkt og í bestu försum.  Eina sem gæti þó skyggt á þær ágætu fréttir, væri ef síðar kæmi í ljós að hann hefði fengið gullna fallhlíf til að draga úr fallinu , en vonandi hefur hún þá verið ansi götótt.

En nú er komið annað tilefni til að skrifa til þín og jafnvel mun alvarlegra en áður. Fyrir það fyrsta þá hef ég haft þá tilfinningu að þú gerir þér grein fyrir hlutunum og sért tilbúinn til þess að reyna að gera þær breytingar sem þarf á íslensri bankastarfsemi, þ.e. að færa hana frá því að vera skipulögð glæpastarfsemi, einkasjóður herrastéttar landsins og sýnikennsla í siðleysi og siðblindu fyrir sögubækur framtíðar. Fyrstu skref þin lofuðu nefnilega góðu með tilheyrilegri hreinsun á yfirmönnunum sem innvinklaðir voru í siðleysð og haldnir firrtri blindu á veruleikann. Þetta gerði það að verkum, að manni fannst þrátt fyrir öll hin rotnandi lík í fjöldagröfum fjármálagjörninga fyrri stjórnenda sem opnuð hafa verið, að e.t.v. væri þetta skásti bankinn af þessum þremur sem settu landið á hliðna.

 Því miður verð ég að segja, að ég er mjög uggandi um það álit og sú hugsun læðist nú að mér, að mér hafi nú skjátlast um fólk áður. Ég asnaðist nú til þess á sínum tíma, að kjósa Davíð Oddson einu sinni en hef loksins náð því að hætta að gráta mig í svefn og vonandi get fyrirgefið sjálfum mér einhvern daginn.

En hversvvegna ætli ég sé orðinn svona uggandi? Þér ætti það nú að vera það frekar augljóst eftir daginn í dag. Já, það er vegna þessa smátterís að Kaupþing sé í alvörunni að hugleiða það sem möguleika að afskrifa helming af láni Björgúlfsfeðga upp á 6 milljarða. Nú tel ég þig ekki vera vitlausan mann né óskynsaman en það hvarflar að mér nú þar sem þú ert ekki bara að leika þér með eld, nokkuð sem við brýnum börnum fyrir að gera ekki, heldur ertu hreinlega að leika þér með eldvörpu inn í Kaupþings-vinnuskúrnum fullum af bensínvættum púðurtunnum. Örugglega áhugaverður leikaraskapur í örfáar sekúdnur, en örugglega til þess fallið að sprengja allt innan sem utan af húsinu með skelfilegum afleiðngum.

Svo er nefnilega mál með vexti, að það sýður á fólki vegna þessa máls, og sérstaklega þar sem Björgúlfurnar stungu af frá frekar stórum reikning á bresk-hollensku veitingahúsi, eftir að hafa svolgrað græðgisfullt í sig IceSlave kampavíni með gullflögupastana sínu. Þeir nutu þess einstaklega vel og sitja enn með fullt af eignum, þrátt fyrir reikningnum sem allir aðrir eiga að greiða fyrir: ég, þú, starfsmenn Kaupþings og 300.000+ manns til viðbótar í fjölda ára, ef ekki áratugi. Ég gæti skilið að það hefði hvarflað þessi möguleiki á afskrftum eftir árangarsulaust fjárnám og sýnt þætti að feðgarnir væru eignalausir, orðnir gjaldþrota eða komnir í greiðslu-aðlögun með tilheyrandi tilsjónrmanni, en svo er nú ekki. Þeir virðast nefnilega vera borgunarmenn ólkt öðrum sem tilheyra hinum svokallaða almenningi, þeim almenningi sem gengið er fram af hálfu fulltrúa bankans og handrukkara þeirra, af þvílíkri hörku, að skuldararnir tékka ósjálfrátt hvort búið sé að næla gulri stjörnu í barm þeirra, svona til aðgreiningar frá herrastétt auðmanna, fagfjárfesta og bankamanna. 

En, já. Börgúlfarnir eru nú borgunarmenn eins og ég sagði áður, og ekki virðist skorta eigur hjá þeim: stórglæsilegt húsnæði hér og þar fyrir sig, snekkjur, Novator, Actavis, húsnæði og lóðir við Hverfisgötu, Laugaveg og þar í kring auk Fríkirkjuvegs 11 sem líklegast verður breytt í IceSlave-safnið til minningar síðar meir um afglöp nýfrjálshyggjunar, græðginanar og heimskunnar sem réð ríkjum hér, hlutir sem mega aldrei gleymast. Það gæti orðið jafnvel aðdráttarafl fyrir ferðamenn líkt og svipuð söfn um hörmungar annars staðar í Evrópu.

Fleiri eignir iega þeir, en það sr svo skrítið að ekki virðist bankanum hafa dottið til hugar að fara í einhverjar aðgerðir gegn þessum feðgu, ekkert fjárnám, engar eignaupptökur, hvað þá að sleppa hýenuhjörðinni í Intrum lausri gegn þeim, þeirri sömu hýenuhjörð og hneggjandi af hlátri rífur í sig særðan almenninginn og heldur honum á vanskilaskrá um aldur og ævi Einhvernveginn grunar manni að varla yrðu þeir Björgúlfs-feðgar settir á vanskilaskrá eða haldið þar inni með endurnýjun krafna þó þeir slepptu því að borga nokkuð. Sumir eru nefnilega jafnari en aðrir hér á landi, sérstaklega þegar þeir eru vel tengdir og liðkunarsamir þegar kom að fyrirgreiðslum í Landsbankanum til handa stjórnmálamönnum. Hvað þá að þeir tilheyri hinum íslenska aðal sem virðist vera hafinn yfir lög, reglur og geti hagað sér hvernig sem er.

En nú er reiðin  orðin mikil og það sýður á vel flestum út af þessu, líkt og þú hefur áttað þig á. Nú þarft þú að íhuga málin vel  því þegar Vilhjálmur Bjarnason varaði við borgarastyrjöld í gær, þá þó orðin séu stór, þá má alveg sjá grundvöll fyrir því að þetta gæti haft stóralvarlegar afleiðingar að fella niður skuldir þessara manna án þess að ganga að eigum þeirra fyrst. Það er nefnilega svona jarðvegur sem veldur átökum og jafnvel borgarastyrjöldum, þegar réttlætið fæst með teinóttum jakkafötum eingöngu, þegar sumir eru jafnari en aðrir og þegar fólki finnst það hafa ekki lengur að tapa því traðkað hefur verið svo lengi á þei, það svívirt og ofsótt af þeim sem þjóna teinóttklæddri skuldakóngastétt.

Þetta er nefnilega ekki bara lengur spurning um siðferði, mismunun og vafasama viðskiptahætti heldur er þetta einnig spurning um hvort Kaupþing sé að taka afstöðu gegn almenningi og skipa sér í lið með þeim sem knésettu þjóðina. Þetta er líka orðin spurning um að lægja öldurnar, reyna að skapa frið, reyna að skapa grundvöll fyrir sátt og réttlæti og síðast en ekki síst spurningin um að það sé tekið á sama hátt á öllum.

Þitt er valið en eitt veit ég, ég mun aldrei sætta mig við það né mikið af því fólki sem ég þekki. Ég mun fara fram á það að mér verði boðinn sömu afskriftarkjör á mínum skuldum við bankann þó smáar séu, og ef því verður ekki gengist, þá færa viðskipti mín sem fyrst annað. Það munu örugglega einhverjir fleiri gera það sama og miðað við reiðina og heiftina sem þessi hugmynd ykkar um afskrift, er að valda, þá yrði ég ekkert hissa þó fólk fari í beinni aðgerðir gegn bankanum.  Leitt þykir mér þó það mjög, að heyra að þú,konan þín og starfsfólk hafi fengið hótanir, en því miður kom það ekkert á óvart. Tilfinning mín miðað við hvað fólk hefur verið að tjá sig um þetta mál, hefur nefnilega verið sú að þetta sé kannski dropinn sem sé að fylla mælinn hjá sumum, ef hann verður að veruleika. Upplifun fólks hefur nefnilega verið sú að það sé ekkert verið að gera til að taka á mönnum eins og þeim feðgum né hefur lítið náðst að draga úr spennuni í þjóðfélaginu þrátt fyrir tilraunir í þá áttina sem hafa ekki náð að slá á reiðina, spennuna og örvæntinguna.

Að lokum þá langar mig til að beina þeim tilmælum til þín að marka bankanum siðlega viðskkiptahætti, ráða jafnvel siðfræðing til starfa við mat á starfsfólki, kenna fólki hvað er siðferðislega rétt og rangt, og innleiða siðferði í bankann sem grundvallarsýn til framtíðar. Starfshættir sem eru löglegir en siðlausir eru nokkuð sem ekki eru heillavænlegir til frambúðar, líkt og efnahagshrunið hefur sýnt manni.

Kveðja,

Agnar Kr. Þorsteinsson

P.S. Ákvað að birta þetta bréf bara opinberlega á blogg-síðu minni, bankinn okkar virðist ekki bjóða upp á að maður geti sent þér tölvupóst. Auk þess hefur maður grun um að síur vírusvarna bankans, hafi fengið aukahlutverk í dag, þ.e. að flokka alla pósta sem tengjast Björgúlfum sem SPAM og því kannski möguleiki að þetta hefði aldrei borist til þín. Hefði hvort eð er ekki búist við svari.

Bankastjóra Kaupþings hótað

Að lýðskruma sig til valda

Um daginn skrifaði ég svo að þetta rotna, spillta fullveldi sem skapað var hér, mætti fara til fjandans mín vega. Ekki hafði mér þó órað fyrir því að þessi orð myndu heyrast alla leið inn í ruslakompu helvítis þar sem landsins forni fjandi sat við smásagnaskrif og gefið honum þær hugmyndir að nú væri komnn tími til að kveikja bál á ný, íklegast í þeirri von um að það gæti komið mönnum hins rotna, spillta fullveldis, yfirráðin á ný.

En er það tilviljun að viðtalið birtist nú?Nei, svo held ég ekki. Síðastliðnar vikur hefur nefnilega glytt í ansi marga kunnuglega takta þeirra sem vilja ná völdum á ný. Fyrst steig fram pólitískt hundspott sem troðið var í dómarastól í þakkarskyni fyrir að hafa bitið alla þá sem dirfðust að efast um orð húsbónda síns við briddsborðið, og rolluhjörðina sem tilbað þennan Félaga Napóleon líkt og um Krist á krossinum væri um að ræða. Reyndar var tilbeiðslan rolluhjarðarinnar svo sannfærandi að Félagi Napóleon tilkynnti það í ræðu nýverið að hann væri Kristur á krossinum og hjörðin reis upp, klappandi af fögnuði yfir því að hann viðurkenndi nú loks þann helga sannleika sem prédikaður hafði verið af Félaga Hannesi um áraraðir.

Fleiri hafa bættust þó í leikinn, froðufellandi eins og þeir hafi smitast af hundaæði eftir að dómarahundur húsbóndans glefsaði í þá eða af eintómi geðvonsku, hins freka, spillta krakka sem eyðilagði leikfangið sitt og vill nú fá það aftur á kostnað annara. Öskrin og óp lýðskrumsins ná hæstu hæðum í málflutningi hins nýja forystusauðs rolluhjarðarinnar sem á köflum virkar eins og of trekkt leikfang frænda sinna sem dreymir um að mynda N1-ríkistjórn líkt og var í þeirri gullgrafaratíð hins rotna, spillta fullveldis. Varla sakar heldur að þeirra mati að fá sérstakan velgjörðarmann í lið með sér, velgjörðarmanninn sem hringdi sérstaklega í forstjóra N1 til að láta hann vita að hann fengi gjaldeyri til bensínkaupa.

Ekki er það þó bara forystusauðurinn ungi sem lætur svo, heldur mátti sjá glitta í, forsmáðan sauð með einkavinavæðingarglampa í augum og vasa fulla af ávísunum frá hinum tæra snillingi IceSave og fyrirtækisins sem olli því að talað er um FL-okkinn í hæðnistóni. Nokkrar körfur ætlar hann að skora til að koma sér í fjölmiðla og gera sig að breiðum sauð á ný, þrátt fyrir að hornin hafi misst fyrir kosningar, eða hvað, var kannski bara greitt yfir(eða fyrir) hornin?

Fyrir utan veggi steinkumbaldsins sem hýsir frægasta leikskóla landsins, þá þyrpast svo stuðningsmenn lýðskrumsins að, til að geta glefsað og náð til valda án tilliti til afleiðnga fyrir þjóðina. Hverjir munu græða á því fyrst og fremst? Er það almenningur? Nei. Er það þjóðin öll? Nei. Þeir sem róa öllum áttum í að koma FL-okknum til valda á ný, eru að gera það annarsvegar út af persónulegum hagsmunum og svo þeim hagsmunum sem hinir örgu sauðir rolluhjarðarinnar vilja þjóna: kvótagreifum, auðmönnum, bankamönnum og ýmisra valda-ætta sem hafa hag af því að FL-okkurinn sé við völd. Það er nefnilega nú verið að taka á málum sem snerta hagsmuni þessara aðila, málum sem þarf að stoppa með öllum tilltækum ráðum að þeirra mati.

Og hver eru sum þessara mála sem þarf að stöðva? Breytingar á kvótakerfinu sem skerða hagsmuni kvótagreifa sem keyptu sér heilan fjölmiðiil fyrir baráttuna, þann fjölmiðil sem nú er notaður fyrir áróðursviðtal sem er í umræðunni. Rannsókn á bankahruninu og ábyrgð manna sem tengjast FL-okknum, manna sem reyna að firra sig allri ábyrgð líkt og sá sem hjalar nú.Stjórnkerfis og stjórnarskrárbreytingar sem veikja ægisvald fámenns hóps á "lýðræðinu", hóps sem telur sig vera herrastétt þessa lands. Svo að lokum er það sem er mesta ógnin í augum þeirra: að hér rísi upp réttlátt, nýtt samfélag þar sem rotnum og ónytum stoðum þeim sem þessar valdaklíkur eyðilögðu, verður kastað inn í ruslakompu helvítis svo landsins forni fjandi hafi eitthvað til að orna sig við þar.

Tækn og tólin sem nú er beitt, eru ill tól lýðskrums af hálfu þessara FL-okksmanna og tækifærið sem þeir sjá nú, er hinn veiki blettur er kallast samningurinn um IceSave, því reiði fólks er skiljanleg í þessu einstaklega umdeilda máli. En reiðin getur blindað fólki sýn á hverjir séu að berjast gegn einhverju vegna raunverulegrar sannfæringar eða eins og er í tilfelli þeirra  FL-okksmanna sem FL-okkast undir arm þann er kenndur er við nýfrjálshyggju Davíðs og hagsmunaaðila þar, lýðskrum til að ota sínum tota að. Sagan hefur kennt okkur að þegar slík öfl fá að nýta sér tækifærin, þá leiðir það til skelfilegrar útkomu fyrir þjóðir heims, og nægir að benda á annan illræmdan samning: Versalasamninginn, þar sem lýðskrumandi afl nýtti sér tækifæri til að ná völdum, með hryllilegum afleiiðngum.

Horfum því gagnrýnisaugum á þá skyndilega hugarfarsbreytingu sem FL-okksmenn sumir sýna, þar sem hylltu áður gerðan samning sinna manna, og leikræna tilburði sýna nú á þingi. Horfumst einnig í augu við það að ekki eru allir sem samþykkir eru manni, vinir né ekki eru allir sem er ósamþykkir manni, óvnir sem vilji illt. En umfram allt vörumst lýðskrumsherferð þeirra nýfrjálshyggjumanna, öfgafullveldissina og þjóðernishyggjumanna, kvótagreifa og annara áhrifavalda innan Sjálfstæðisflokksins, sem vilja nýta sér meðbyr mótstöðu við IceSave-samninginn.

Þjóðin hefur nefnilega ekki efni á því að gerast grastorfa þeirrar rolluhjarðar á ný.

 

Ósvífin og ódýr afgreiðsla

Aðdragandi aðgerðanna í Bretlandi: Pistill eftir Sigrúnu Davíðsdóttur

Fyrir viku síðan þá var fluttur athyglisverður pistill Sigrúnar Davíðsdóttur um aðdraganda aðgera Breta og er þess virði að hlýða á eða lesa. Hann má finna inn á vef RÚV en ég ætla að taka mér það bessaleyfi og endurbirta hann hér að neðan:

Aðdragandi aðgerðanna í Bretlandi

 

Eins og Kaarlo Jännäri ályktaði í bankaskýrslu sinni er vafasamt að bankarnir þrír hefðu komist út úr kreppunni - en það voru aðgerðir breskra yfirvalda sem brugðu endanlega fyrir þá fæti. Hin opinbera saga er að þetta hafi gerst 8. október þegar Kaupþing Edge, netreikningur Kaupþings, var tekinn yfir af fjárálaráðuneytinu og eignir Landsbankans frystar.

Spegillinn hefur nýlega bætt í þessa sögu, bent á að aðgerðir breskra yfirvalda hófust fyrr. Þegar 3. október var FSA, breska fjármálaeftirlitið, búið að gera ráðstafnir til að innlagnir í Kaupþing Singer & Friedlander, færu ekki í þann banka heldur á sérstakan reikning í enska seðlabankanum. Það þýddi að ekki komu neinir peningar inn í bankann. Boð FSA var svo látið taka gildi frá og með 2. október, var því afturvirkt um einn dag.

Þann 6. október fóru Kaupþingsmenn í Seðlabankann og fengu 80 milljarða króna lán. Og þá er spurningin: upplýstu forráðamenn Kaupþings Seðlabankanum um aðgerð FSA? Spegillinn hefur spurst fyrir um þetta atriði hjá aðilum sem hefðu eðlilega átt að vita þetta. Enginn hefur kannast við að Seðlabankinn hafi verið upplýstur um þetta - en það er þó ekki útilokað.

Einn viðmælanda Spegilsins sagði að ef Seðlabankinn hefði vitað af þessari aðgerð FSA væri ósennilegt að bankinn hefði veitt Kaupþing lánið. Lánið átti ekki bara að duga fram á fimmtudag heldur til að styrkja Kaupþing. Kaupþing á Íslandi hefði klárlega ekki getað lifað af greiðslustöðvun enska dótturfélagsins. Fall Singer & Friedlanders hefði þýtt að lánasamningar Kaupþings hefðu gjaldfallið á stundinni - og þá var sú sagan úti.

En FSA fór ekki aðeins gegn Friedlander 3. október - heldur var sama kvöðin lögð á Heritable, dótturfélag Landsbankans: Heritable átti líka að standa skil á innlánum inn á reikning hjá enska seðlabankanum. Að kvöldi 6. október höfðu engir peningar verið lagðir þar inn. Þá voru aðgerðirnar enn hertar, allt fé tekið af tveimur reikningum sem Heritable átti hjá tveimur bönkum hér - reikningar þar sem bankinn geymdi lausafé. Með öðrum orðum: Heritable var kominn í gjörgæslu breskra yfirvalda og ekki lengur fjárs síns ráðandi - og sama var með Singer & Friedlander.

En var það næsta svo að frysta eigur Landsbankans að morgni miðvikudagsins 8. október? Nei, ekki alveg. Að morgni þriðjudagsins 7. október, strax kl. 9.30, voru innlánsreikningar Heritable lagðir undir hollenska ING-bankann. Ráðherrarnir Darling og Árni Matthiesen töluðu saman þennan morgun.

Ef nafn hollenska bankans er kunnuglegt er það af því Kaupþing Edge, innlánareikninga Kaupþings Singer & Friedlanders var lagður undir ING daginn eftir, 8. október. Og þarna um morguninn 8. voru svo eignir Landsbankans frystar. Þar með og þá fyrst kom opinberlega í ljós að bresk yfirvöld höfðu rækilega tekið til hendinni gagnvart íslensku bönkunum tveimur, Landsbankanum og Kaupþingi.

En já, bresku aðgerðirnar komu ekki eins og þruma úr heiðskíru lofti - þær voru saga í nokkrum köflum. Aðgerðir breska fjármálaeftirlitið hófust ekki 8. október, heldur 3. október. Þær aðgerðir voru leynilegar - innstæðueigendur hefðu auðvitað gert áhlaup á bankana ef þetta hefði frést en skilanefndir bankanna hér opinberuðu þetta í apríl. Það væri þó afar undarlegt ef stjórnendur bankanna hefðu ekki upplýst Seðlabankann um þessar aðgerðir. Og einkum undarlegt ef Kaupþing hefur ekki gert það þegar samið var um 80 milljarða króna lánið.

Það dugir ekki að halda því fram að þessi aðgerð FSA gegn bönkunum tveimur hafi bara verið einhvers konar aðvörun. Þetta var engin aðvörun - það var blóðug alvara. Aðgerðirnar voru rökstuddar með því að viðkomandi bankar uppfylltu ekki lengur skilyrði fyrir starfsleyfi og verið væri að vernda fjármálastöðugleika landsins og innistæðueigendur. Út úr þessari klemmu gátu bankarnir ekki smeygt sér nema að komast í pening - og hvar áttu þeir að gera það eins og ástandið var?

Aðgerðirnar gegn Landsbanka og Kaupþingi voru samhliða og alveg þær sömu: fyrst voru innlán tekin undan dótturfélögunum, svo voru innlánareikningar lagðir undir annan banka, ING - reyndar mjög undarlegt að hollenskur banki skyldi valinn sem svo var kominn á framfærslu hollenska ríkisins nokkrum vikum seinna. Það var örugglega einhver hugsun þarna að baki en ekki enn vitað hver sú djúpa hugsun var.

Hér má hnýta við að í stjórnkerfinu hér eru hugleiðingar um hvort þessi ING-leið standist. Þar var stuðst við lög sem voru sett um leið og bankarnir hrundu, bæði til að eiga við þá og breskan banka sem fór í þrot en lögin tóku ekki gildi fyrr en í febrúar - og það ku hafa vakið áhyggjur. Lögfræðistofan sem var fjármálaráðuneytinu til ráðgjafar í fyrra, meðal annars um íslensku bankanna, hefur slegið öll reikningsmet. Ráðuneytið þarf að borga 22 milljónir punda, um 4,4 milljarða króna - og því eins gott að allt standist.

En 8. október bættist svo ein aðgerð við, þessi rótttæka aðgerð að frysta eignir Landsbankans með víðtækari áhrifum eins og kunnugt er. Þó talsmenn fjármálaráðuneytisins hafi undirstrikað að hryðjuverkastimpillinn ætti ekki við um Landsbankans gerðu hvorki Gordon Brown forsætisráðherra né Alistair Darling fjármálaráðherra neitt til að draga úr hryðjuverkaskírskotuninni eins og margoft hefur komið fram. - Vísast voru það Icesave-reikningarnir sem ollu því að gripið var til svo róttækra ráðstafana - en tilfinningin er nú samt að sú saga sé ekki öll sögð.

Upplýsingarnar um aðgerðirnar fyrir 8. október hafa legið á lausu síðan í apríl. Það er með ólíkindum að íslensk stjórnvöld skuli jafn algjörlega laus við forvitni og löngun til að rekja nú sögu þessara daga fyrir þjóðinni, eins og raun ber vitni.

- Spegillinn 26.06.2009

Bankahrunið stærra en Enron

Þegar Sjálfstæðisflokkurinn nýtir sér tækifæri kreppunar:Einka(vina?)væðing HS

Þegar Þorgerður Katrín, varaformaður Sjálfstæðisflokksins, glopraði út úr sér þeim orðum, að í kreppunni fælust tækifæri fyrir Sjálfstæðisflokkinn, þá leit maður á það sem dæmi um sjálfhverfa firringu sem ríkti í Valhöll FL-okksins og meðal þingmanna þeirra. En kannski var maður að taka þessu vitlaust, kannski hefði maður átt að taka þessu sem skilaboðum til FL-okksins:"Nýtið ykkur ringulreiðina, framkvæmið það sem við fengum greitt fyrir, einkavinavæðið allt sem þið getið, framkvæmið draum okkar um fyrirtækjaríkið Ísland".

Sú hugsun læðist að manni allavega að Sjálfstæðismenn í Reykjanesbæ og Reykjavík hafi tekið því þannig, þegar litið er til þeirrar gjörðar sem nú er í gangi: einkavæðingu Hitaveitu Suðurnesja. Sú einkavæðing hófst um áramótin 2006/2007 og að mínum dómi tengist stóra styrkja eða frekar stóra mútumálið sem upplýstist um páskana frekar þeirri einkavæðingu heldur en REI-málinu. Má sjá rökfærslu minu fyrir því hér. Flestir töldu þó reyndar að stóra mútumálið tengdist REI-málinu sem Lára Hanna rennir hér snilldarlega yfir, en rétt áður en allt sprakk, þá var einmitt öfgafrjálshyggjan búin að ná sínu fram:REI skyldi einkavinavætt og það með hlut HS, bara ekki til "rangra" aðila eða eins og rifjað er upp hjá Láru:

"Borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins héldu blaðamannafund í ráðhúsinu þann 8. október 2007 þar sem þeir kynntu niðurstöðu þriggja tíma sáttafundar sem þeir höfðu þá setið á með sjálfum sér. Niðurstaða þess fundar var að selja ætti REI að fullu út úr Orkuveitunni."

En hvað hefur gerst síðan eftir allt það gjörningaveður. Sjálfstæðismenn og Framsókn, þeir hinir sömu og stóðu að REI, eru komnir aftur til valda í borginni og eftir biðtíma, áfall kreppunar og allt högg það, er byrjað ýmislegt að gerast. Skoðum aðeins hvað hefur gerst á Suðurnesjum með Hitaveitu Suðurnesja.

Eftir að ríkið einkavinavæddi hlutinn og REI-mál allt, þá hefur ekki mikið farið fyrir fréttum af HS fyrir utan eina og eina í tengslum við hlut Orkuveitu Reykjavíkur í HS. En svo kom bankahrunið sem olli því kannski, að athygli fólks beindist mest að stjórnarráði, þingi og myrkraverkum bankanna, sem gerði það mögulegt að hlutir færu framhjá fólki. Það má kannski segja að hin nýja einkavæðing orkuhluta HS hafi hafist með samþykkt frá 1. desember 2008, um skiptingu Hitaveitu Suðurnesja upp í tvö félög eða eins og segir í frétt visis.is:

"Í þessari ákvörðun felst að veitukerfi fyrir raforku, hitaveitu og ferskvatn verða í sérstöku félagi, en framleiðslan og sala raforku verður í öðru félagi. Þessi skipting er ákveðin í samræmi við nýlega lagasetningu um aðskilnað þessara þátta. HS Orka hf verður framleiðslu- og sölufyrirtæki raforku, en HS Veitur hf verður dreifi- og veitufyrirtækið."

.Í framhaldi af því þá kemur bæjarstjóri Reykjanesbæjar með útspil sitt, væntanlega til að friða sveitarfélögin suður með sjó, eða eins og segir hér:

"Í kjölfar uppskiptingar Hitaveitu Suðurnesja hefur verið ákveðið að selja auðlindir félagsins. Á uppskiptingarfundinum kynnti Árni Sigfússon bæjarstjóri í Reykjanesbæ hugmyndir um að sveitarfélög keyptu land af HS orku. hf og leigði það síðan fyrirtækinu undir starfssemi sína. 

Þannig yrðu auðlindirnar áfram í eigu almennings.  Reykjanesbær hefur nú þegar hafið undirbúning að slíku tilboði."

 Hversvegna ætli þetta sé? Svona til upprifjunar þá á Geysir Green Energy nefnilega stóran hlut í HS og hafa Sjálfstæðismenn róið öllum árum að því að koma orkuveitum á Suðurnesjum undir eign GGE. Væntanlega hefur þetta útspil átt að friða hin sveitarfélögin fyrir utan Reykvíkinga sem virðast vera með í leiknum. Tækifærið hjá Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík, var nefnilega notað og öfgafrjálshyggjumaðurinn Glúmur J. Björnsson, eiginmaður öfgafrjálshyggjukonunar Sigríðar Andersen og einn aðalmaðurinn á áróðursvef öfgafrjálshyggjunar sem kallast Vef-Þjóðvilj, var skipaður sem fulltrúi OR í stjórn HS Veitu. Semsagt einkavinavæðnigarsinni skipaður af Sjálfstæðisflokknum fyrir hönd Reykvíkinga í opinbert fyrirtæki. Hvað er þetta annars með öfgafrjálshyggjumenn og ríkisspena?

Þann 21. desember þá tók OR við sér og hvutti frjálshyggjumanna gelti með Framsóknarhreim sínum(hef ekki enn skilið hversvegna Framsókn og Sjálfstæðisflokkur sameinast ekki):

„Þegar Grindavík seldi okkur var miðað við að æskilegt væri að Hitaveita Suðurnesja yrði í eigu opinberra aðila. En í ljósi þess að núverandi meirihluti er myndaður af Reykjanesbæ og Geysi Green Energy, og í ljósi nýrra laga frá Alþingi, eru þær forsendur brostnar," segir Guðlaugur G. Sverrisson, stjórnarformaður Orkuveitu Reykjavíkur.

Orkuveitan samþykkti nýverið að selja hlut sinn í Hitaveitu Suðurnesja, og hefur fulltrúi VG í stjórn Orkuveitu, Svandís Svavarsdóttir, gert athugasemd við að ekki sé tryggt að auðlindirnar haldist í eigu almennings.

Guðlaugur bendir á að meirihlutasamstarf GGE og Reykjanesbæjar sé sterkt. Reynt hafi verið að fá hluthafasamþykkt fram, sem átti að tryggja hagsmuni minnihlutans, en því hafi verið hafnað."

Það reyndar kemur ekkert fram hvernig þessi samþykkt átti að hljóma né hvort tekið hafi verið fram að tryggja ætti að opinberir aðilar ættu meirihluta í orkuveitunni. Takið eftir samt, að Orkuveita Reykjavíkur hafði samþykkt um svipað leyti að losa sig við hlut sinn í HS.

Svo líða næstu mánuðir áfram, búsáhaldabylting, kosningar og varla maður sem tekur efitr nokkru fyrr en nú þegar laumast er til að sumri á meðan athygli manna beinist að IceSave og ríkisfjármálum.  Reykjanesbær ákveður að selja Geysi Green Energy hlut sinn í HS Orku og þar með loks takast að koma þessari mjólkurkú sinni líkt og Hannes Friðriksson bloggari kallar fyrirtækið, í hendur einkavinana í GGE(en hluti þess fyrirtækis er í eigu ríkisbanka í dag). Ástæðan fyrir þessari sölu, er samkvæmt Hannesi, að bærinn er á hvínandi kúpunni né virðist bæjarstjórinn geta gert grein fyrir hvernig kaup GGE eru fjármögnuð. En er það líklegt að menn selji mjólkurkúnna þá? Öfgafrjálshyggjan? Hver veit? Allavega er fátt eitt efitr sem bærinn á.

Þá er reyndar áhugavert að skoða hvernig um var samið um greiðslu eða eins og segir hér í frétt Eyjunnar:

"Samkvæmt frétt um drögin á á vb.is verða þrír milljarðar króna greiddir með peningum, fjórir milljarðar með hlut GGE í HS Veitum og sex milljarðar með skuldabréfi sem greiðist á 7 árum. Þá felur samkomulagið í sér að Reykjanesbær kaupir landsvæði og auðlindirnar af HS Orku fyrir 1,3 milljarða króna. Á móti fær bærinn auðlindagjald sem getur numið allt að 90 milljónum króna á ári."

Sjáum nú til, skoðum þetta betur. Bærinn endar í raun með 1,7 milljarð í peningum, HS Veitu-hlutinn, skuldabréf og auðlindirnar sem skila samkvæmt auðlindagjaldi til bæjarins 90 milljónum á ári max. 90 milljónum af fyrirtæki sem veltir milljörðum á hverju ári samkvæmt ársreikningi? Er það ekki frekar lítið? Hvað með að nú stendur upp bærinn með engin völd yfir framleiðslunni né getur ráðstafað henni og missir hugsanlega af tekjum vegna orkusölu til álvers, gagnavers og annars sem fer af stað í framleiðslu á næstu árum. Hefði ekki veirð betra að halda þessu þarna? Bara spyr, fávís maðurinn.

En svo í dag byrja málin aðeins að skýrast með fjármögnunina. Jú, fjármögnun á kaupunum eru í gegnum erlent, kanadískt fyrirtæki Magma Energy. Verðlaun fyrir aðstoð við fjármögnun, er 10,8% hlutur í HS Orku. Svo skemmtilega vill til, að á sama tíma eru GGE heitir fyrir hlut OR og Hafnarfjarðar í HS Orku(sala er í gangi), sem myndi þýða algjör yfirráð . Í framhaldi myndi svo Magma Energy eiga þess kost að eignast meir af HS Orku eða eins og segir í fréttinni:

"Erlendu fjárfestarnir gætu síðan eignast enn stærri hlut í HS Orku, sem er framleiðslu- og söluhluti þess sem áður var Hitaveita Suðurnesja, með hlutafjáraukningu í félaginu."

En hvaða fyrirtæi er þetta og hverjir eiga það? Þetta fyrirtæki sem er stofnað 2008, hefur það háleita markmið að vera eitt aðaljarðvarmafyrirtæki heims og er skyndilega að færa út kvíarnar þrátt fyrir að það sé fyrst og fremst með starfsemi í BNA og S-Ameríku. Ósköp lítið er hægt að finna um eigendur þess eða hverjir eru á bak við fyrirtækið nema þá kannski að nokkrir stjórnendur og stjórnarmeðlimir tengjast Pan American Silver Corp. og svo má finna eftirfarandi í einni fréttinni á síðu Magma Energy:

"We are rapidly building a global business and I am very proud that we now have great shareholders from Canada, the USA, Bahamas, Switzerland, London, the Gulf region and Singapore. hese include retail investors, major financial institutions, a large Alberta-based gas utility company, and the investment company of one of the world's most prominent individuals. In addition, all senior members of our management team are shareholders."

En á meðan við vitum ekki meir um hluthafahópinn nema þessa loðnu frétt og e.t.v. það tengist námufyrirtækinu, þá hef ég þrjár samsæriskenningar um hverjir standi í raun á bak við fyrirtækið. Sú fyrsta er mjög einföld, að þetta sé fyrirtæki sem er í eigu Century Alumninum sem er í Kanada(ef mig minnir rétt). Augljóslega er það mjög hagstætt að vera einn stærsti atvinnurekandinn á Suðurnesjum þegar Helguvíkur-álverið er komið af stað og því ekki að eiga orkuframleiðslufyrirtækið einnig með öllu tilheyrandi og tryggja eiginlega yfirráð yfir atvinnulífi þarna og Sjálfstæðisflokkurinn hefur nú alltaf verið soldið heitur fyrir fyrirtækjaræðinu. Draumalandið, anyone?

Svo er það önnur kenningin sem sprettur upp úr kunningjaspillingu Íslands og Sjálfstæðisflokksins. Ef við skoðum nú það að Sjálfstæðisflokkurinn er með völdin yfir OR og HS, þá er mjög líklegt ef ekki alveg borðliggjandi að þeir telji að eigur almennings eigi að fara undir "réttar "hendur vina flokksins. Áður minnitst ég á hann Glúm öfgafrjálshyggjumann og við það tækifæri er skemmtilegt að líta aðeins á fyrirtækið Arctic Finance sem sér um útboðið fyrir OR. Aðalmaðurinn í því fyrirtæki er maður að nafni Bjarni Þórður Bjarnason, fyrrum framkvæmdastjóri fyrirtækjasviðs Landsbankans sem stofnaði fyrirtækið ásamt öðrum félögum úr Landsbankanum eftir hrun. Bjarni þessi var svo í stjorn Heimdalls ásamt honum Glúmi, Sigríði konu hans, Sigurði Kára, Friðjóni nokkri kenndum við bláar appelsínur og öðrum illa súrum rjómum öfgafrjálshyggjunar. Þegar svo Bjarni og félagar hans í Arctic Finance eru svo nánar skoðaðir, má þar sjá að margir þeirra unnu við stórverkefni á borð við yfirtöku Novator á Actavis, fyrir manninn sem ætlaði að kaupa Ísland upp á bruna-útsölu, Ís-Björgunarkónginn Bjögga Thor. Bjöggi hefur nefnilega einnig hagsmuni á því að eignast orkuframleiðslu á þessu svæði, hann er að setja upp gagnaver í gegnum Verne Holding á Suðurnesjum, og hví ekki að tryggja sér ódýra orku og græða í leiðinni? Hann hefur einnig verið í hávegum hafður af Sjáflstæðismönnum síðan Davíð Oddson söng útrásarsöng fyrir Björgúlfs-feðga. Veik kenning en skemmtileg engu að síður og smellpassar við Ísland Sjálfstæðisflokksins.

En svo er þriðja kenningin sem er sára-einföld og hægt að lýsa í einni setningu.

Bjarni Ármanns er að koma heim.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kanadískt félag kaupir í HS Orku

Svipmyndir fortíðar

Fékk ábendingu um þetta þögla myndskeið frá Reykjavík 1920 og langaði að deila því með fólki.

Svo rakst maður á litla mynd á Youtube um hið Sólskinsríka Ísland, gerða um 1950 af Hal Linken.

Til fjandans með fullveldið!

Frá því að IceSave eða IceSlave-umræðan hófst hér nýverið, þá hef ég verið að reyna að gera upp hug mnn varðandi það, sem hefur gengið erfiðlega hingað til vegna þess að góðar greinar með og á mót samningnum, hafa talsvert týnst í upprópunar-umræðu þar sem gargarð svo hátt fullyrðingar um landráð, fullveldisafsal, svo hátt á vefsíðum og í umræðuþáttum, að maður sá fyrir sér æðarnar tútna út og sprengja kolli viðkomandi með tilheyrandi lblóð- og heilagumsi dreift yfir tölvuskjá og herbergi viðkomandi.. Semsagt umræða af því tagi sem fær mann til þess að fá mun frekar samúð með ræstingakonunni sem þarf að spúla líkamsleifarnar í burtu eftir þá sprengingu  fremur en málstaðnum.

En þessi umræða leiddi mig samt í smá hugleiðingar út af þessu og um upphrópunina um fullveldið og þann hóp sem hefur sig mest frammi í þeim. Það rann nefnilega upp fyri rmér ljós, hverjir eru það sem eru að tapa sér hvað mest, og það eru þeir sem notast við sömu gífuryrði og upphrópanir í ESB-umræðunni, menn sem eru að reyna að nýta sér IceSave-málið til fylgisaukningar við sinn málstað, fyrst og fremst með því að spila á þjóðernishyggju með hræðsuáróðri og þjóðrembingi.

Þegar litið er yfir þann hóp(og gerist ég örugglega jafn stóryrtur og þeir), þá má finna þar fólk af því tagi sem maður vill eiginlega ekki að sé með sér í "liði": fordómafullir öfgakristnir sem halda því fram að sæti Satans sé í Brussel, berjast fyrir því að fóstureyðingar verði bannaðar,  og að fólki sé mismunað á grundvelli trúar og kynhnieigðar. Einnig eru þarna ofstækisfullir þjóðernissinnar sem telja Íslenidnga vera æðri öllum þjóðum og aðrar þjóðir og/eða kynnþættir séu glæpamenn sem hafi veirð skapaðir til að óhreinka íslenska kynið, gamlir hræddir íhaldsskarfar til hægri og vinstri sem telja að Íslenidngum sé hollast að einangra sig frá umheiminum og lifa á grilluðu hvalspiki um aldur og ævi í helli Gísla Súrssonar með Internet-tengingu svo þeir geti jarmað á sauðskónum um allan veraldarvefinn um hvað íslenska sauðkindin sé falleg.

Svo má alls ekki gleyma þeim verstu: öfgafrjálshyggjumönnunum í sárum sínum yfir falli Fjórða Ríki Frjálshyggjunar, sem vilja viðhalda spilltu fyrirtækjaræði framar fullveldi ásamt því að auðmenn og fyrirtæki séu hafin yfir lög og gagnrýni nema þú heitir Jón og fyrirtæki þitt sé Baugur eða þú eigir/hafir átt Stöð 2. Framtíðardraumsýn þeirra byggist helst á því að fyrirtæki ráði öllu landinu og til vara að við gerumst nýtt fylki í Bandaríkjunum, nokkuð sem eru skemmtileg öfugmæli miðað við upphrópanir þeirra um að fullveldið glatist ef aðrir möguleikar séu skoðaðir. Að lokum má ekki gleyma lýðskrumandi þing- og stuðningsmenn FL-okksins sem sjá sér leik á borði til að skora feitt í þeirri von um að ná völdum aftur, mútuþægum og spilltum FL-okksmönnum til góðs, þjóðinni til hryllilegrar framtíðar í landi án réttlætis.Frábært lið til að hafa við hlið sér eða hitt þó, lið sem ætti meir heima í Biblíubeltinu, í afdalahéruðum Kentucky eins og klipptir úr myndinni Deliverance eða sem staðalímynd kaldlynda, siðblinda fyrirtækjamannsins í einhverri bíómyndinni sem endar illa.

En nóg um æsingarmennina og lýðskrumarana, þá er það þetta með fullveldið sem ég fór að spá í. Hvað með það? Hversvegna á mér og mínum að finnast það skipta máli þegar kemur að því að lifa af? Af hvejru á ég að vera tilbúinn til þess að fórna atvinnu, fæðu-öryggi, möguleikum til menntunar, möguleikum til að geta gengið um erlendis án þess að skammast mín fyrir að tilheyra þjóð þjófa og þjóðrembingslegra stórmennskubrjálæðinga með dulda minnimáttarkennd? 

Við erum nefnilega í dag skítur skítsins, þjóðin sem allir elska að fyrirlíta, þjóðin sem er þekkt fyrir heimsku hins stórasta gjaldþrots í heimi og aðhlátursefni fræðigreina næstu 50-100 árin eða svo. Einu þjóðunum sem líkar eitthvað við okkur ennþá þrátt fyrir hinu stóru skelfilegu víkingaferð síðustu ára, eru Færeyingar út af einhverjum hvala-fetish og svo Nígeríubúar sem líta á Ísland sem bjargvætti sína úr snöru endalausra brandara um svindl og svínarí.

Ég fyllist nefnilega ekki þjóðernislegri standpínu við að horfa á blaktandi fána við gaul þjóðsöngs sem þarf masters-gráðu til að tóna eða hlusta á innantómt píp um hvað Íslendingar séu stórasta þjóð í heimi. Þjóðenriskennd mín dó með Davíð Oddsyni og varð að þjóðernisskömm með Falum Gong-meðferðinni og Íraks-stríðsstuðnignum.Hví ætti mér eftir þá skömm, það tímabil hroka, valdníðslu, spillingar og græðgi, að vilja taka undir þann kór sem dýrkar og dáir þann mann og þau gildi, stefnu og strauma sem hann og FL-okkurinn innleiddi með stórustu og hörmulegustu afleðingum í heimi fyrir þessa litlu þjóð?

Og hvernig er svo fullveldið sem menn vilja vernda? Það er svo rotið og spillt að ef Jón Sigurðsson væri á lífi, þá myndi hann grátbiðja Dani um að hirða það aftur því þjóðinni væri ekki treystandi fyrir því miðað við 65 ára reynslu sína og framferði, og helst myndi Nonni greyið vilja reyna að fá flugmiða fyrir sig og sína til Fjarskanistans, svo hann þyrfti ekki að sjá þetta skítasker í samfélagi þjóðanna framar.Slík væri skömm hans yfir því hvernig hinir nýfrjálsu hafa saurgað allt það sem hann barðist fyrir og sem dirfast til að sletta fram nafni hans í froðuræðum á 17. jún, sér til dýrðar.

Þetta er fullveldið þar sem kvótagreifar mega einir eiga fiskinn í sjónum, þetta er fullveldið þar sem fyrirtæki og auðmenn hafa meiri rétt en almenningur, þetta er fullveldið þar sem innvígðir menn komast upp með olíusamráð vegna þess að þeir eru vinir FL-okkins á meðna óvinir FL-okksins og viðskiptamannana sem eiga hann eru hundeltir að skipun hrokafullra valdhafa sem telja lög vera barn síns tíma.

Þetta er fullveldið þar sem ráðherraræðið er algjört, þetta er fullveldið þar sem þingmenn eru afgreiðslumenn á kassa, þetta er fullveldið þar sem stjórnmálamenn þurfa ekki að bera ábyrgð á siðleysu og glæpsamlegu hátterni.

Þetta er fullveldið þar sem menn komast áfram vegna ætternis og flokkskírteinis, þetta er fullveldið þar sem spillingin er sjálfsögð, þetta er fullveldið þar sem mútuþægir stjórnmálamenn og FL-okkar eru ekki rannsakaðir af lögreglu.

Þetta er fullveldið þar sem tveir valdamestu menn landsins gáfu vinum sínum banka og ríkisfyrirtæki, þetta er fullveldið þar sem ríkistjórn þessara sömu manna sveigðu, brutu og beygðu allar reglur til að þóknast álrisa, þetta er fullveldið þar sem þessir sömu valdamenn ákváðu upp á sínar eigin spýtur að samþykkja innrás inn í land sem þeir kunnu varla að stafa svo það myndi ekki hafa áhrif á kosningaúrslit.

Þetta er fullveldið þar sem forsætisráðherra lagði niður heila stofnun vegna þess að hún var ekki sammála honum, þetta er fullveldið þar sem ættingjar og vinir sama manns voru gerðir að dómurum og þetta er fullveldið þar sem sami maður gerði sjálfan sig að vanhæfasta Seðlabankastjóra heimsins, með skelfilegum afleiðingum þjóðargjaldþrots.

Og þetta er fullveldlið sem ég á að borga fyrir, þetta er fullveldið þar sem ég á að skerða rétt minn til lífsgæða, atvinnu, menntunar og heilsu fyrir, þetta er fullveldlið þar ég nýt ekki lýðræðis, jafnræðis eða sanngirni í, og þetta er fullveldið sem ég og afkomendur mínir eiga að greiða dýru verði fyrir um aldur og ævi með handónýtum gjaldmiðli sem enginn í heimi hér vill sjá. Það er ekki nema von að ég segi:

TIL FJANDANS MEÐ FULLVELDIÐ!

Sigurður G. Guðjóns, lögfræðideild Landsbankans og siðareglur lögmannafélagsins.

Fyrir stundu síðan,  þá ákvað ég að kíkja á siðareglur lögmannafélagsins. Ástæðan var sú að mér flaug það til hugar, að þessar svíviriðlegu athafnir sem Sigurður G. Guðjónsson og Hannes J. Hafsteins hjá lögfræðideild Landsbankans framkvæmdu fyrir Sigurjón Árnason, ásamt öllum þeim lögfræðingum bankanna og þeirra þjóðníðinga er útrásarvíkingar kallast, ástunduðu með því að finna leiðir til að svindla á fólki, komast yfir fé á siðlausan hátt og aðstoða við að koma landinu hálfa leiðina til helvítis, með lögfræðilegum gjörningum sínum, gætu e.t.v. hafa brotið hið minnsta siðareglur lögmannafélagsins.

Og sjá! Varla hafði Hr. Google lokið störfum sínum og músin skotist inn á síðu Lögmannafélags Íslands, að vér rákum fagnaðaróp líkt og um siguröskur Mel Gibsons í Braveheart væri að ræða, sem hljóma mun um allt land vort þegar síðasti útrásarvíkingurinn er fallinn ásamt kjölturökkum sínum úr fjölmiðla- og lögmannastéttum. Gleði og von braust fram í hjarta voru við það að sjá að augljóslega hefðu þessir landsins nýju fjandar, brotið fyrstu tvær siðareglur Lögmannafélags Íslands:

1. gr.Lögmanni ber að efla rétt og hrinda órétti.

Skal lögmaður svo til allra mála leggja, sem hann veit sannast eftir lögum og sinni samvisku.

2. gr.Lögmaður skal gæta heiðurs lögmannastéttarinnar, jafnt í lögmannsstörfum sínum sem öðrum athöfnum.

En gleðin dó fljótt, því þegar nánar var skoðað, þá buðu þessar reglur upp á undankomuleið fyrir þá þrjóta sem hér um ræðir.

Þeir hafa nefnilega hvorki heiður né samvisku.

Þegar Seðlabankinn lét gjaldeyrinn hverfa...

Þegar bankarnir hrundu og gengið með, þá varð uppi fum og fit í Seðlabankanum. Hagfræðingar Seðlabankans settust niður og hófu að semja neyðaráætlun sem ætlað var að reyna að draga sem mest úr skaðanum í kjölfar hrunsins, m.a. til að vernda gjaldeyrisforðann og draga úr gengishruninu í byrjun október. Áætlunargerðin var langt á veg komin, þegar einum hagfræðingnum varð það á að fara inn á visir.is að morgni 7. október(sami dagur og tilkynnt var um Rússalánið og Davíð mætti í Kastljós), og sá þar að gengið hafði verið fest á evrunni með fengnu samþykki forsætisráðherra, án þess að það hafi verið borið undir þá. Hagfræðingum Seðlabankans féllust hendur því þeir sáu að öll þeirra vinna var til einskis, og að afleiðingarnar af þessu athæfi, myndu hafa alvarlegar afleiðingar, sérstaklega þar sem þetta er talið óðs manns æði í því ástandi sem var þá, þ.e. gengið var á hraðri niðurleið líkt og lyftan til vítis.

.Enda fór sem fór, þessi tilraun Seðlabankans sem endar í sögubókum hagfræðinnar sem víti til varnaðar og sem aðhlátursefni í skólabókum hagfræðinga framtíðarinnar, olli því að gífurlegt magn gjaldeyris hvarf út úr landi á stuttum tíma. Var hún því skyndilega stoppuð þann 8. október með frekar loðnum skýringum af hálfu Seðlabankans sem hafði talað fyrr um morguninn að "hið lága gengi krónunnar væri óraunhæft":

"Seðlabanki Íslands hefur í tvo daga átt viðskipti með erlendan gjaldeyri á öðru gengi en myndast hefur á markaði. Ljóst er að stuðningur við það gengi er ekki nægur. Bankinn mun því ekki gera frekari tilraunir í þessa veru að sinni."

 Til að útlista nánar hvað gerðist og olli því hversvegna Seðlabankinn hætti með tilraunina, þá fór af stað atburðarás innan bankanna strax í kjölfarið á opinberri tilkynningu Seðlabankans um gengisfestinguna. Verðbréf, skuldabréf og annað í íslenskum krónum var á svipstundu selt eða skipt yfir í evrur og flutt út úr landi með stórum hagnaði, sem myndaðist með þessum mun á raungengi og gengi Seðlabankans en gengi Seðlabankans í festingu var 131 kr fyrir evruna á meðan raunverulegt gengi var á þriðja hundrað ef ekki yfir 300 kr. fyrir evruna erlendis og náði víst 305 kr.. þann 9. október þegar Evrópski Seðlabankinn hætti að skrá krónu.

Til að gera sér grein fyrir því þá er ágætt að setja upp tölulegt dæmi(tölurnar eru gervi til að einfalda hlutina), sem er svona:

• Segjum að þú eigir 200 milljónir í íslenskum krónum inn á reikning, þegar bankarnir hrundu.
• Segjum að raungengi evrunnar sé 200 kr. þannig að ef þú skiptir yfir í evrur, þá færðu eina milljón evra.
• Seðlabankinn festir svo gengið á evrunni við 100 kr. í smá "tilraun" til að rétta af gengið.
• Þú skiptir krónunum þínum yfir í evrur miðað við gengi Seðlabankans, þá áttu 2 milljónir evra.
• Þú nærð því að hagnast um eina milljón evra á þessari "tilraun" Seðlabankans

En það er ekki bara það að hagnaður þeirra sem gerðu þetta, var mikill, heldur var framkvæmdin líka skuggaleg. Peningarnir voru millifærðir út úr landi í gríðarlegu magni færslna sem hafðar voru nógu lágar til að þær vektu ekki eftirtekt eftirlitsaðila né að gefa þyrfti skýringar á þeim. Ekki var heldur notast við svokölluð „clearing house“ sem sjá um millibankaviðskipti(Reiknistofa bankanna er t.d. „clearing house“), heldur millifært beint inn á reikninga erlendis. Sú leið er venjulega farin í eðlilegum bankaviðskiptum. Til útskýringar þá skilst mér að „clearing houses“ virki eins og Paypal þegar kemur að millifærslum. Þau sjá um að taka við millifærslu frá einum banka til annars, sannreyna greiðslur og ganga frá uppgjöri yfir til hins bankans. Getur sá ferill tekið allt að þrjá daga.til að tryggja þó að ekki verði bið fyrir móttakandann, þá er sendanda greiðslunnar gert það kleift að notast við yfirdrátt á meðan verið er að sannreyna og ganga frá réttu uppgjöri. Ástæðan fyrir beinni millifærslu án notkunar „clearing house“gæti hugsanlega verið að skera í burt millilið sem auðveldaði að rekja millifærslurnar og þá áhættu að greiðslurnar yrðu stoppaðar, ef það kæmist upp hvað væri að gerast í myrkum dýflissum bankanna.

Og hvar voru þessir erlendu reikningar? Þeir voru í bankaparadísum á borð við Lúxemborg, Kýpur, Lichenstein og annara slíkra ríkja þar sem bankaleyndin er prédikuð sem drottins orð og hægt að fela slóðir svika og pretta fjárglæframanna.

Þetta vekur upp margar spurningar, og ekki bara um hverjir hreinsuðu innan úr  bönkunum, heldur einnig um Seðlabankann. Hver tók ákvörðunina um þessa tilraun og hversvegna var þetta ekki borið undir hagfræðingana? Var þrýst á viðkomandi aðila utanfrá um að gera þetta eða voru þessi heimskulegu aðgerðir, viðbrögð örvæntingarfullra manna eða manns? Gerðu viðkomandi sér nokkra grein fyrir hvað gæti gerst? Höfðu aðilarnar sem gengu svona hreint til verks innan bankanna, vitneskju um ákvörðun Seðlabankans fyrirfram? Og svo, stóra spurningin: hversu mikið fjármagn fluttist út úr landi á þessum stutta tíma og hversu mikið tapaði þjóðin af gjaldeyrisforðanum á þessari "tilraun"?

En hvort sem þessum spurningum fæst svarað af hálfu stjórnsýslunnar og Seðlabankans, þá er eitt ljóst: þessi aðgerð Seðlabankans olli því að þeir sem vildu koma fénu sínu út úr landi, gátu gert það með hagnaði.

Að lokum smá eftirmáli um þennan pistil, sem hefur verið tilbúinn hjá mér um tíma og er m.a. ætlað að svara nokkrum spurningum/athugasemdum fyrirfram. Hlutirnir gerðust hratt í byrjun otkóber og fáir veittu þessari tilraun bankans athygli því þessi gjörningur týndist í stórfréttum af frægu Kastljósviðtali við Davíð Oddson og setningu hryðjuverkalaganna. Þegar leið á veturinn byrjaði maður að heyra meir og meir um  þennan bita í stóra hrunspilinu og að lokum þá fékk maður söguna alla frá ónafngreindum en mjög áreiðanlegum heimildarmönnum.Ástæðan fyrir því að birting þessa pistis hefur dregist er óttinn við það að hann myndi týnast í öllum stórfréttunum líkt og á sínum tíma. Hinsvegar að ég hafði fréttir af því að fyrirspurn hafði borist til Seðlabankans, í tengslum við hversu mikið hvarf af gjaldeyrisforðanum þessa tvo daga. Hafði ég vonast eftir því að geta sett tölurnar inn til að sýna hversu mikið hefði horfið af gjaldeyri út úr landi á þessum tveimur dögum, en Seðlabankinn hefur víst ekki enn svarað beiðninni þrátt fyrir að frestur samkvæmt upplýsingalögum sé útrunninn.

Einnig lifði maður í þeirri von að fjölmiðlar fjölluðu um þetta eða fréttist eitthvað frá FME um þetta, en það tekur víst ekki nema örfáa vinnudaga fyrir þá að sannreyna og samkeyra gögn um færslur frá landinu þessa daga, vegna þess hversu afmarkað tímabilið er. Úrkula vonar um að eitthvað kæmi frá þeim að fyrra bragði, þá ákvað ég að tiltaka af skarið og koma þessu á framfæri, vitandi að þetta verða líklegast stimplað sem staðhæfingar eða fullyrðingar. Ég vona þó að sannleikurinn um hvað gerðist innan veggja Seðlabankans og bankanna þessa tvo daga, komi í ljós, máli mínu til sönnunar.

Að endingu, þá vill ég taka það fram að ef villur reynast í textanum varðandi "clearing houses" þá skrifast það alfarið á mig þrátt fyrir tilraunir ágæts bankamanns til að troða skilningi á þeim, í koll minn.